Rozdział 588

Dymitr:
Obudził mnie głośny dźwięk budzika. Niechętnie przetarłem oczy i spojrzałem na lewo. Roza spała zwinięta w kłębek i tuliła do siebie Borysa. Mały jak na złość nie dał nam dziś pospać w nocy i w końcu Roza nie wytrzymała i wzięła go do nas. Oczywiście, gdy tylko pojawił się w naszej sypialni wtulił się w moją żonę i zasnął. Wyczucie teścia to on ma. Prowadziliśmy grę wstępną z Rozą, a on się rozpłakał. Westchnąłem cicho i wstałem z łóżka. Wszedłem do łazienki i zacząłem poranną toaletę. Po chwili do łazienki przyszła Roza ubrana jedynie w koronkowy biustonosz.
-Roza.-mruknąłem z uznaniem uważając, żeby się nie zaciąć.
-Dostałam okres, łóżko jest we krwi. Nadal chcesz ze mną flirtować?-spytała z uśmiechem.
-Wykorzystałbym ostatnią szansę, gdyby nie Borys.-powiedziałem spoglądając na nią.
-Teraz to możesz sobie pomarzyć. Podasz mi tampon?-spytała z uśmiechem. Otworzyłem szufladę i spojrzałem zagubiony na to co było w środku.
-A jak on wygląda?-spytałem.
-Takie podobne do papierosa, białe ze sznureczkiem.-poinstruowała. Znalazłem coś co pasowało do opisu.
-Gdzie ty to wkładasz?-spytałem przerażony podając jej tampon.
-A jak myślisz?-spytała i na moich oczach umieściła go we właściwym miejscu.
-Ble.-mruknąłem.
-Jakoś nigdy ci mój okres nie przeszkadzał.-warknęła.
-Spokojnie kochanie nie unoś się.-poprosiłam.
-Ciekawe jak ty byś się czuł jakby ból rozrywał cię od środka, a gospodarka hormonalna szalała.-powiedziała wstając z kibelka.
-Byłbym rozdrażniony.-stwierdziłem patrząc na nią.
-To wiesz co czuję ja i wszystkie inne kobiety na świecie.-powiedziała z uśmiechem.
-Nie lubię jak masz okres.-stwierdziłem idąc za nią do garderoby.
-Witaj w klubie.-powiedziała ubierając majtki.
-Czemu nie stringi?-spytałem.
-Bo mam okres.-powiedziała z uśmiechem. Ubrała dresy i jakąś starą podniszczoną koszulkę.
-Co ty będziesz robić?-spytałem.
-Mam w planie przełożyć Borysa do jego łóżeczka i przyszykować ci pościele do prania.-powiedziała.
-Nigdy nie nauczysz się obsługiwać pralki prawda?-spytałem zapinając guziki w koszuli.
-To twoja działka w tym domu.
-Tak jak większość.-powiedziałem z uśmiechem. Wszedłem do sypialni i zamarłem. Całe prześcieradło i kołdra były czerwone.-Ktoś cię w nocy kroił, że tyle krwi?-spytałem zaskoczony.
-Nie. Tak po prostu wygląda okres.-powiedziała ściągając powłoczki.-Weźmiesz, a ja ubiorę czyste bez śladu krwi?-spytała uśmiechając się nieśmiało. Przed sekundą na mnie warczała, a teraz jest aniołem...nie rozumiem tego. Wziąłem powłoczki i prześcieradło i skierowałem się na dół. Ustawiłem właściwe programy i po chwili się prało. Zabrałem się za śniadanie żeby nie denerwować mojej Rozy.
-Roza kochanie, śniadanko.-zawołałem cicho. Zeszła zwijając się z bólu.-Aż tak boli?-spytałem łapiąc ją za ramię.
-Troszeczkę.-mruknęła zaciskając usta.
-Jak nazywają się leki, które bierzesz na ból?-spytałem. Mruknęła nazwy i usiadła na krześle. Wszedłem do kuchni i wyciągnąłem pudełko z lekami znalazłem oba i zaniosłem jej. Spojrzała na mnie z wdzięcznością i wszystko szybko łyknęła.
-Dziękuję, kochany jesteś.-powiedziała z malutkim uśmiechem.
-Spokojnie. Zawsze tak boli?-spytałem.
-Zazwyczaj nie zalewam łóżka krwią, więc ten okres jest po prostu mocniejszy, ale spokojnie nic mi nie będzie.
-Może zdzwonię do Hansa, że dziś pracuję w domu?-spytałem. Nie chciałem ich zostawiać samych widząc w jakim stanie jest Roza.
-Idź do pracy. Będę cały dzień na tabletkach, ale przeżyję, a ty sam wczoraj mówiłeś, że szybko to zrobisz, więc jestem pewna, że nie zdąży mnie zaboleć, a ty już będziesz w domu.-powiedziała z uśmiechem.
-Jesteś pewna?-spytałem.
-Jasne. Mną się nie przejmuj.-poprosiła. Po długim namyśle się zgodziłem i wyszedłem do pracy. Bardzo się martwię o Rozę.