Rozdział 191

Rose:

Weszłam z Lissą do jej gabinetu. Trochę dziwnie się tu czułam. Lissa usiadła naprzeciwko mnie i przyjrzała mi się czujnie.

-Napijesz się czegoś?-spytała z uśmiechem służbistki.

-Nie, dziękuję.-odpowiedziałam niepewnie.-Po co mnie tu ściągnęłaś?

-Składa się na to wiele czynników, ale jest jeden najważniejszy.

-Mów.-ponagliłam kiedy cisza stawała się nie do zniesienia.

-Kiedy Rose ja nie wiem jak to powiedzieć.-przyznała.

-Powiedz co cię trapi. Duch?

-Nie, to nie to. Rose chodzi o to, że ja i ty jakby to określić…..jesteśmy połączone więziom.-powiedziała w końcu.

-Jak to więziom?-spojrzałam na nią niepewnie.

-Rose ja wiem, że to dziwne, ale jak byliście na wyspie widziałam hym…wiele.-spojrzałam na nią z przerażeniem. Większość czasu na wyspie skupiała się na seksie.

-Ale jak?-tylko tyle byłam w stanie wydusić.

-Rose widziałam cię i Dymitra w jednoznacznej dość intymnej sytuacji.-powiedziała cała czerwona jak burak.

-Jaja sobie ze mnie robisz?-spytałam.

-Nie, ależ skąd Rose nie wiem dlaczego tak się dzieje, ale jak Wiktor i Tasza mnie więzili zaczęłam odczuwać różne nastroje które do nie pasowały. Rose to były twoje nastroje.

-Ale czytasz w moich myślach?-spytałam patrząc na nią.

-Nie tego akurat nie mogę.-odetchnęłam z ulgą.

-Co jeszcze możesz?

-W sumie to nic więcej.-przyznała szczerze.

-Czyli wchodzisz do mojej głowy i odczuwasz moje nastroje?

-Tak dokładnie to jak zaczynam czuć twoje nastroje to już dostaję się do twojej głowy.-widziałam jak bardzo krępuje ją ta sytuacja.

-Ciekawe.-siedziałam patrząc na nią z niedowierzaniem.

-Tak poza tym nie spodziewałam się, że Dymitr jest taki romantykiem.-uśmiechnęła się nieśmiało.

-Wielu rzeczy o nim nie wiesz.

-Co niektóre już wiem.

-Och Liss.-spojrzałam na nią z obrzydzeniem.

-No co to ty mnie wciągasz, sama nigdy nie chciałam uczestniczyć w życiu seksualnym przyjaciółki.

-Ja musiałam.-palnęłam bez zastanowienia.

-Co?-Lissa momentalnie podłapała sens mojej wypowiedzi.

-Nic.

-Rosemarie Hathaway w  tej  chwili powtórz.-Lissa spojrzała na mnie ostro.

-Jak byłyśmy połączone pocałunkiem cienia to widziałam jak uprawiasz seks z Christianem. Szczęśliwa?-spytałam.

-Dlaczego mi nie powiedziałaś?-spytała, a jej twarz pobladła.

-A co miałam przybiec następnego dnia i co ‘’hej Liss widziałam nagiego Christiana twoimi oczami, ale nie martw się jest spoko’’?

-No mogłaś.-powiedziała nieśmiało.

-A to zmienia postać rzeczy.-powiedziała lekko zszokowana.

-Rose, ale naprawdę ja wam nie zabraniam. Przecież Dymitr jest twoim mężem, ale powiedz mi jak to wyłączyć.-czyli o to jej chodzi.

-Sama do końca nie wiem jak to zrobiłam, ale najgorzej jest w czasie snu.

-Czekaj czyli jak będę spała, a wy….Rose ja mam dwójkę dzieci sen jest u mnie na wagę złota.-Lissa popatrzyła na mnie błagalnie.

-Wiesz ten tydzień będziesz mieć lekko przesrane, ale od poniedziałku jestem na służbie i już nie będziemy mieli tyle czasu dla siebie.

-Czekaj, czyli służba was ogranicza?-spytała nadal zażenowana.

-No nie zawsze.

-Skąd wy czerpiecie tyle energii?-spytała Lissa szczerze zainteresowana.

-Dymitr robi pyszne obiady.-uśmiechnęłam się do niej.

-To wiele tłumaczy, nawet nie wiesz jakbym zjadła zwykłego hamburgera.

-To go po prostu zamów.-wzruszyłam rękami bo nie widziałam problemu.

-Rose jak poproszę kucharzy o hamburgera to zaczną zadawać pytania: z jakiego mięsa ma być kotlet, jak bardzo ma być wysmażony, co ma być pod kotletem, a co nad? Rose pierwsze piętnaście minut to oni zadają mi pytania jak na wyglądać jakiś cholerny kotlet, a ja nie chcę żeby z niego wystawały pióra, oczy, dzioby, łapki i tym podobne.

-Uspokój się. Jak chcesz to ci załatwię zwykłego hamburgera tylko nie mogę zapewnić czy nie będzie miał piór, oczu, dziobów, łap i tym podobnych.

-Na serio?-spojrzała na mnie z nadzieją.

-Jasne, powiedz tylko kiedy?

-Nie wiem, jutro?

-Nie widzę problemu.-powiedziałam wzruszając ramionami.

-Jesteś kochana, a teraz błagam cię spróbuj mi wytłumaczyć jak ty to robiłaś, że nie byłaś w mojej głowie?-spojrzałam na nią z błaganiem w oczach. Przez następną godzinę tłumaczyłam jej jak to robiłam. Niby mnie rozumiała, ale przekonamy się jak to wyjdzie w praktyce. Wyszłam od Lissy wieczorem i ruszyłam w kierunku domu. Ktoś nagle chwycił mnie w ramiona.

-Hathaway! Nie wierzgaj!-dopiero gdy usłyszałam głos wiedziałam kto mnie trzyma.

-Mason chcesz żebym zawału dostała?!-spytałam wściekła.

-Wybacz myślałem, że mnie zauważyłaś.

-Co tam u ciebie?-spytałam z uśmiechem.

-Mam mały problem.-powiedział drapiąc się w kark.

-Słucham?

-Jak oświadczyć się dziewczynie którą się kocha?-spytał wprost.

-Czekaj bo ja nie nadążam. Rozmawiamy o Mii?-spytałam.

-Oczywiście.

-Chcesz jej się oświadczyć?-spytałam z uśmiechem.

-Tak. Czy to źle?-spytał.

-Nie, ale pytasz niewłaściwej osoby o poradę.

-Dlaczego niewłaściwej?

-Bo ja się nikomu nie oświadczałam.

-To kogo mam się spytać?-spojrzał na mnie błagalnie.

-Wpadnij do nas jutro.-poradziłam.

-Mogę? Bo nie chciałbym wam psuć ostatniego tygodnia urlopu.

-Wpadaj śmiało.

-Dzięki Rose jesteś wielka.-uściskał mnie jeszcze na pożegnanie i ruszył dalej. Wróciłam do domu i odkryłam, że walizki nie stoją już w korytarzu, gdy weszłam do salonu oniemiałam. Wszystko wyglądało tak jak przed naszym wyjazdem, ale nigdzie nie dostrzegłam męża. Weszłam do góry i odkryłam, że u niego w gabinecie jest zapalone światło. Weszłam do pokoju i znalazłam męża z westernem.

-Hej Towarzyszu.

-Hej Roza.-powiedział odsuwając krzesło tak bym mogła usiąść na jego kolanach. Usiadłam, a on otoczył mnie momentalnie ramieniem.

-Czego ciekawego się dowiedziałaś?-spytał wtulony w moje włosy.

-Lissa i ja jesteśmy połączone więzią.

-Czym?-momentalnie otrzeźwiał.

-Więzią, ale ta jest inna tym razem to ona widzi co robię.

-Od jak dawna?-spytał Dymitr, albo mi się wydaje albo lekko pobledł.

-Od miesiąca.

-Czyli widziała nas na wysypie?

-Tak, ale wszystko sobie wytłumaczyłyśmy.-powiedziałam, żeby go uspokoić.

-Ale widziała nas w jednoznacznej sytuacji?

-Dymitr ona widziała nasz każdy najmniejszy wybryk.-widziałam jak jego twarz blednie.

-Blin, blin, blin.-Dymitr momentalnie się postarzał.

-Kochanie spokojnie, Lissa nikomu nie powie.

-Powinienem być bardziej zdyscyplinowany.

-Żartujesz?

-Nie gdyby nie mój brak dyscypliny nic takiego by się nie stało.

-Pieprzysz. Dymitr w tej chwili masz się uspokoić! Nie po to całą szkołę się z tobą męczyłam żeby cię otworzyć żebyś teraz się na nowo zamykał.

-Roza ona jest twoją podopieczną nie powinna widzieć twojego męża nago.

-Oj Towarzyszu, ale ty akurat masz się czym pochwalić.

-Roza!-ostrzegł widziałam jaki jest wściekły.

-Uspokój się!-teraz ja też byłam zdenerwowana.

-Nie mogę!-krzyknął, a ja nie wytrzymałam. Dymitr dostał ode mnie z liścia. Zaskoczony spojrzał na mnie.

-Uspokoiłeś się?-spytałam uśmiechając się do niego.

-Chyba.-odpowiedział cały czas zaskoczony.

-Cieszę się. Rozmawiałam z Lissą i dziś już ją trochę poduczyłam jak ma się bronić przed moimi uczuciami.

-Czyli?

-Czyli to, że nie masz o co martwić, zresztą Towarzyszu znam Lissę od zawsze i wiem, że nas nie wyda, a nawet jeśli to mówię twoje ciało jest perfekcyjne.-uśmiechnęłam się do niego słodko.-To co nie gniewasz się już na tą swoją żonę?

-Właśnie się zastanawiam.

-Ej nie masz nad czym.-powiedziałam z oburzeniem.

-Wiem Roza.-powiedział zbliżając swoje usta do moich.