Rozdział 459

Po kilku dniach przyszedł czas by wracać do domu. Bielikówny wyjechały wczoraj wieczorem, również chciałam jechać już wczoraj, ale Dymitr stwierdził, że musi pogadać z moim ojcem. Jak się okazało rozmawiali o kolejnym kontrakcie lecz tym razem Dymitr zapytał mnie o zdanie. Po długich namowach męża i przypadkowym wylądowaniu w łóżku, zgodziłam się pod warunkiem, że będzie dzwonił do mnie kiedy tylko będzie mógł i że Abe z nim jedzie. Dymitr zgodził się niechętnie i mogliśmy jechać do domu. Spokojnie wróciliśmy do domu. Borys coraz bardziej wprawiał się w sztukę raczkowania i gdy tylko znaleźliśmy się w domu od razu zaczął raczkować i spoglądać w miejsca w których wcześniej z nami nie był. Jak się okazało pod narożnikiem jest sporo kotów. Poznaliśmy również Willa, który zwymiotował na Christiana. Właśnie wracamy od Lissy i Christiana. Borys cały czas patrzy na nas błagającym wzrokiem żebyśmy położyli go na ziemi.
-Synku zimno jest zmarzniesz.-powiedziałam patrząc na synka błagalnie. Mały spojrzał na śnieg  i znów na mnie.
-Borysku nie.-powiedział Dymitr spoglądając na małego.
-Ma! Ta!-krzyknął wściekły Borys.
-Nie krzyczymy.-powiedziałam patrząc na Borysa. Mały się rozpłakał, więc wzięłam go na ręce i przytuliłam mocno do siebie. Wiem, że za bardzo go rozpieszczamy, ale wiem też, że nie będziemy mieli więcej dzieci i chcę żeby Borys był jak najbardziej szczęśliwy.  Weszliśmy do domu i rozebrałam szybko Borysa z kombinezonu kładąc go na podłodze. Szczęśliwy zaczął pełzać do salonu, a my ze spokojem się zaczęliśmy rozbierać. Właśnie ściągnęłam buty kiedy z salonu doszedł do nas łoskot. Wpadliśmy do salonu jak szaleni. Odkryliśmy, że choinka leży na ziemi oraz wszystko co było na niskiej komodzie pod telewizorem, a Borys siedzi szczęśliwy w całym tym chaosie.
-Borys.-spojrzałam na synka i go podniosłam wtulił się we mnie i zaciekawiony spojrzał na to co robi tata. Dymitr podniósł choinkę i zaczął zbierać wszystko z podłogi.
-Ale z ciebie rozrabiaka Borysku.-powiedział patrząc na podłogę na której leżało pełno igiełek z choinki. Mały uśmiechnął się.
-Ta.-powiedział to tak jakby Dymitr powiedział mu jakiś komplement. Zaśmiałam się pod nosem i ruszyłam do jadalni.
-Zjemy kolacyjkę?-spytałam. Posadziłam Borysa w krzesełku i poszłam zrobić małemu kaszkę manną.
-Co pysznego robisz?-spytał Dymitr wchodząc do kuchni i chwytając mnie za pośladki.
-Kaszkę.-powiedziałam spoglądając na męża.
-Dajesz mu zwykłe mleko?-spytał zdziwiony.
-Nie. Kaszka z mojego mleka.-powiedziałam z uśmiechem.
-Yhym. Muszę spróbować.-powiedział z uśmiechem.
-Aha, ale jak mały cię obchtował moim mlekiem płaszcz to było ble.-powiedziałam śmiejąc się z męża i przelewając kaszkę do miseczki synka. Uchyliłam okno żeby kaszka trochę ostygła i ruszyłam do jadalni gdzie Borys zawzięcie gryzł gryzak. Postawiłam przed nim miseczkę i usiadłam obok niego.
-Borysku zjemy?-spytałam. Mały spojrzał nieufnie na miseczkę i cofnął główkę.-Oj daj spokój pycha.-powiedziałam biorąc łyżeczkę do buzi. Borys popatrzył na mnie nieufnie, ale widząc, że mamie to smakuje chwycił mnie za rękę i pokazał mi szeroko otwartą buźkę.-O chcesz?-spytałam zdziwiona. Zaczęłam go karmić, a mały z szerokim uśmiechem jadł.
-Czy moja żona też chcę kolację?-spytał Dymitr stając za mną i całując mój policzek.
-Możesz zrobić coś na szybko.-powiedziałam wkładając kolejną łyżeczkę kaszki do ustek synka. Borys szczęśliwy z chęcią wziął łyżeczkę do buzi.
-Zaraz coś zrobię, a ty uśpij małego.-powiedział Dymitr uśmiechając się do mnie.  Po chwili kończyłam karmić Borysa.
-Kochanie idziemy myju myju?-spytałam wyciągając Borysa z krzesełka. Borys spojrzał na mnie z uśmiechem. Ruszyliśmy na górę położyłam Borysa na podłodze w sypialni zamykając wcześniej drzwi żeby przez przypadek mi się nie wymknął. Weszłam do łazienki i zaczęłam napuszczać wody do wanny. Weszłam do sypialni i się przeraziłam. Borysa nie było w pokoju. Ruszyłam szybko do garderoby.
-Borys nie jemy mamy butów.-powiedziałam podchodząc do synka, który żuł pasek od moich butów, które miałam na ślubie.-Blee.-powiedziałam wyciągając pasek z jego buźki i rzucając but na podłogę. Ruszyłam z Borysem do sypialni.
-Ma!-krzyknął Borys, gdy przetarłam mu pupę zimną chusteczką.
-No czekaj. Okupkany do wanny nie wejdziesz.-powiedziałam spoglądając na synka z uśmiechem. Mały zaśmiał się i zamachał nóżkami.-Idziemy do wanienki.-powiedziałam z uśmiechem. Włożyłam Borysa do wanny i wrzuciłam pełno zabawek. Borys się rozejrzał i spojrzał na mnie pytająco.
-Ma.-powiedział zwracając moją uwagę. Spojrzałam do wanny.
-Żaba nie może pływać synku. Jak będzie mokra nie będzie mógł z nią spać.-powiedziałam z uśmiechem i zajęłam się myciem synka. Właśnie kończyłam, kiedy do łazienki wszedł  Dymitr.
-Kolacja na stole.-powiedział kucając za mną.
-Wytrzyj Borysa idę po pieluszkę i po piżamkę.-powiedziałam wstając. Weszłam do pokoju synka i uśmiechnęłam się pod nosem. Moje dziecko śpi w tym pokoju. Moje, jak to pięknie brzmi. Wzięłam najpotrzebniejsze rzeczy i wróciłam do sypialni gdzie ubrałam synka, a Dymitr go uśpił. Gdy zeszłam na dół oniemiałam.