Rozdział 4

Nagle się obudziłam spojrzałam na zegarek 14:32. No pięknie!!! Środek dnia, a ja nie mogę spać. Zastanawiałam się co mnie obudziło lecz pamiętałam tylko ,,twój spokój nie potrwa długo ". Co to miało znaczyć? Robert? A, może coś się stanie i Tasza mnie dopadnie? No pięknie i po spaniu. Podniosłam się ostrożnie z łóżka tak by nie obudzić Dymitra. Gdy śpi jest taki słodki i wygląda tak bezbronnie. Już wychodziłam z sypialni, gdy nagle na stoliku nocnym zadzwonił telefon. Dymitr momentalnie się poderwał tak jakby atakowały nas strzygi. Gdy zobaczył, że to telefon podszedł do niego i zamarł.
-Co się dzieje Towarzyszu?-spytałam zaniepokojona.
-Ty powinnaś odebrać.-powiedział i podał mi telefon. Spojrzałam na wyświetlacz telefonu okazało się, że dzwoni Olena matka Dymitra. Wyszłam na korytarz i odebrałam.
-Tak, słucham?
-Rose. Witaj. Chyba nie budzę?-spytała Olena, jej głos tak samo jak głos Dymitra rozpoznała bym wszędzie.
-Nie oczywiście, że nie. Coś się stało?-spytałam.Od kiedy wyjechałam do Stanów nie rozmawiałyśmy. Nic też nie wiedziała o tym, że Dymitr jest dampirem.
-Wiem, że zaczęłaś służbę, ale czy nie chciałabyś do nas przyjechać?-spytała.Byłam zdziwiona, że chce się ze mną zobaczyć.
-O to wspaniały pomysł. Tylko nie wiem bo..-nie wiedziałam jak to powiedzieć.
-Rose czy coś nie tak?-spytała-Wiesz, że mi możesz powiedzieć wszystko.
-Tak wiem.Tylko chodzi o to...-i w tej chwili wpadłam na genialny pomysł.-że spotykam się z pewnym chłopakiem...
-Przyjedź razem z nim.-przerwała mi Olena.
-Naprawdę mogę?
-Oczywiście. Chętnie go poznamy.
-Dobrze to ja tu wszystko ustalę i dam ci znać kiedy przyjedziemy.
-Dobrze. Do usłyszenia Rose.
-Do usłyszenia Oleno.-rozłączyła się lecz teraz czekało mnie najtrudniejsze zadanie. Rozmowa z Dymitrem.