Rozdział 111

Święta minęły szybko,Nowy Rok powitałam w towarzystwie Lissy, Christiana i oczywiście Dymitra i Wiktorii.Na nowo wkręciłam się w służby i warty.Wielkimi krokami zbliżał się ślub Soni i Michaiła.Miałam zostać druhną,a Dymitr drużbą.Właśnie kończyłam służbę przy Lissie gdy do pokoju wpadł zdyszany Adrian.
-Lissa! Ratuj!-powiedział siadając na fotelu obok mnie.
-Co się stało?-spytała Lissa patrząc na niego zaniepokojona.
-Oni...zabrali....-Adrian nie mógł złapać powietrza.
-Kto kogo zabrał?-Lissa patrzyła w napięciu na Adriana.
-Sydney...-wydukał Adrian.
-Ale co Sydney kogoś zabrała z Dworu?-Lissa była coraz bardziej zdenerwowana.
-Nie zabrali Sydney z Eddy'm próbowaliśmy ją uratować,ale było za późno gdzieś ją wywieźli.-Adrian oparł ręce na kolanach i położył głowę na rękach.
-Ale kto ją wywiózł?-Lissa chciała wiedzieć jak najwięcej.
-Alchemicy.-szepnął Adrian nie podnosząc głowy.
-Zmienili jej przydział?-spytałam nic nie rozumiejąc.
-Zabrali ją....-chciał coś powiedzieć,ale umilkł.
-Dlaczego?-dopytywałam.
-Bo zbyt bardzo się do nas zbliżyła.Przyjaźń z tobą była dla Alchemików nie do zniesienia,a gdy przyzwyczaiła się zbytnio do nas to ją znaleźli i wywieźli do ośrodka reedukacyjnego.-Adrian znów schował głowę.
-I co ja mam z tym zrobić Adrianie?-spytała Lissa patrząc na moroja nie do końca pewna.
-Zadzwoń do nich i powiedz im,że to pomyłka że mają ją wypuścić.-Adrian chwycił Lisse za rękę.
-Adrian co mam powiedzieć ''Cześć tu ja królowa morojów wypuście jedną z waszych to pomyłka''.Adrian rozumiem że się polubiliście,ale ja nie mogę nic zrobić naprawdę bym chciała,ale to tak samo jakby oni wtrącali się w sprawy Dworu.Przykro mi.-Lissa wstała z fotela na przeciwko Adriana.Adrian podniósł się szybko i spojrzał na Lissę.Instynkt kazał mi bronić mojej morojki po mimo że Adrian był naszym przyjacielem nie wiedziałam jak daleko się posunie.Stanęłam między nimi zasłaniając Lissę ciałem.
-Wiesz co Lissa żałuję że zajęłaś tron.Zachowujesz się gorzej niż moja ciotka.-powiedział wściekły Adrian wychodząc z pokoju.
-Liss wszystko dobrze?-spytałam odwracając się do przyjaciółki.
-Tak.-odpowiedziała niepewnie.-Co to było?
-Wybuch Adriana.-powiedziałam patrząc na przyjaciółkę czy jest cała.
-Nigdy się tak jeszcze nie zachowywał przestraszyłam się tego jego wybuchu.
-Wiem Adrian jest Adrianem,ale tego u niego jeszcze nie widziałam.-spojrzałam na drzwi którymi przed chwilą wyszedł.
-Ja też nie,ale to może być moja wina.-powiedziała Lissa siadając na sofę.
-Liss nie obwiniaj się.-usiadłam obok niej i przytuliłam.
-Ale Rose ty nic nie rozumiesz po tym jak dowiedziałam się że Jill i Adrian są ze sobą połączeni ''Pocałunkiem Cienia'' wysłałam Jill do Palm Springs wraz z Adrianem i Eddy'm.Niestety alchemicy uparli się że chcą mieć tam więcej osób i wysłali dwójkę swoich.Sydney i jakiś facet mieli się zająć pilnowaniem ich.I to przeze mnie Sydney zbyt bardzo przyzwyczaiła się do Jill i Adriana.-Lissa siedziała coraz bardziej przygaszona.
-Hej nie załamuj się!To nie twoja wina to wina alchemików przecież to oni ją tam wysłali a nie ty.-odłożyłam w tej chwili swój urażony honor(Tylko dlaczego nikt mi nie powiedział że Adrian,Jill i Eddy zniknęli!)przytuliłam mocniej przyjaciółkę.
-Nie jesteś zła że ci nic nie powiedziałam?-spytała pociągając nosem.
-Nie rozumiem,że nie mogłaś.-tak naprawdę nie rozumiałam,ale chciałam ją pocieszyć.
-Kochana jesteś Rose.-powiedziała przytulając mnie.Usłyszałyśmy pukanie do drzwi.-Proszę.-krzyknęłam moja przyjaciółka.Do pokoju wszedł Christian a za nim Dymitr.Nie widziałam ukochanego od trzech dni wstałam z kanapy i podeszłam do Dymitra wiedząc że mój ukochany na wiele się odważy przytuliłam się do niego.
-Miło cię widzieć Towarzyszu.-mruknęłam wtulona w jego pierś.
-Stęskniłem się.-powiedział chwytając mnie za brodę.Podniósł lekko moją twarz tak bym na niego spojrzała nachylił się i złożył na mych ustach całusa.Całował lekko i słodko.Po chwili się odsunął i spojrzał na mnie z uśmiechem,odwzajemniłam jego piękny uśmiech.
-Nie wiarygodne Dymitr i Rose się jednak całują.-Christian klasnął w dłonie.-A już myślałem że tylko się okładacie na wzajem pięściami.
-Ja przynajmniej umiem się uchronić przed ciosem nie to co niektórzy.-powiedziałam patrząc na Christiana z pogardą.Nawet nie wiedział na jaki wysiłek zmusił się Dymitr całując mnie przy kimś innym niż nasze rodziny.Miała ochotę walnąć Christiana w łeb.
-Christian zamknij usta bo wyproszę ciebie i Rose z tego pokoju.-głos Lissy brzmiał poważnie.
-Oczywiście kochanie.-powiedział Christian całując Lissę w policzek.
-To my już pójdziemy.-powiedział Dymitr chwytając mnie za rękę.
-Pantofel.-krzyknęłam wychodząc.
-Chodź.-Dymitr pociągnął mnie w stronę wyjścia.