Rozdział 96

Słońce raziło mnie w oczy.Zastanawia się gdzie jestem.Nie pamiętam tego miejsca,łąka,las gdzie ja jestem?Usłyszałam cichy szelest za plecami,chciałam wyciągnąć sztylet,ale nie było go przy pasku.Stwierdziłam że siła własnych mięśni powinna wystarczyć.Odwróciłam się do przeciwnika.
-Rose chciałam cię tak bardzo przeprosić.-Lissa stała przede mną z czerwonymi od płaczu oczami.
-Lissa co ty tu robisz?-spytałam zdziwiona.
-Rose ja tak bardzo chciałam cię przeprosić.-nie słuchała tego co mówię tylko cały czas powtarzała jak jej przykro.
-Lissa nie powinnaś używać mocy jesteś przecież w ciąży.-powiedziałam nie wiedząc jakie konsekwencje może mieć moc ducha na dziecko.
-Rose nic mi nie będzie.-Lissa starała się załagodzić sytuację.
-Liss nie gniewam się a teraz odpuść.-powiedziałam coraz bardziej zdenerwowana.
-Rose co się dzieje?-Lissa nic nie rozumiała.
-Liss tobie może nic nie będzie ale nie wiesz czy nic nie stanie się dziecku.-te słowa ją otrzeźwiły.
-Rose o tym bym nie pomyślała.-powiedziała zaskoczona.
-Liss znikaj już nie jestem na ciebie zła.-Lissa chciała coś powiedzieć,ale już jej nie usłyszałam.Otworzyłam oczy myśląc że coś się dzieje okazało się jednak że to Dymitr.Spojrzałam na zegar czternasta trzydzieści.
-Towarzyszu co tak późno?-spytałam usiadł na łóżku odwrócony do mnie plecami.
-Roza kochanie ty moje nie gniewaj się.-powiedział lekko bełkotliwie.
-Dymitr odwróć się.-powiedziałam.Grzecznie wykonał polecenie,a ja poczułam zapach alkoholu.-Jesteś piany?
-Ależ skąd.-Dymitr patrzył na mnie chciał być poważny,ale pod wpływem alkoholu mu to nie wychodziło.
-Dziś śpisz na kanapie.Dobranoc.-powiedziałam surowo.
-Ale Roza twój ojciec otworzył butelkę nie chciałem być nieuprzejmy i wypiłem kieliszek...
-A potem drugi i trzeci i czwarty i tak dalej.Prawda?-spytałam wściekła.Oj pogadam sobie jutro z ojczulkiem.
-Roza przymiarki trwały tak długo....ja naprawdę nie chciałem kochanie.-Dymitr patrzył na mnie wzrokiem smutnego pieska.
-Powiedz mi tylko czym wróciłeś,nie jechałeś sam prawda?-jeśli jednak prowadził to boję się zobaczyć nasze auto.
-Strażnik twojego ojca mnie przywiózł jutro po nas przyjadą i odbierzemy auto.-Dymitr coraz bardziej bełkotał stwierdziłam że jego czas w sypialni się skończył.
-Dobrze jutro porozmawiamy,a ty teraz idziesz do salonu i śpisz na kanapie.-powiedziałam nie patrząc na niego.
-Ale....
-Dobranoc.
-Dobranoc Roza.-usłyszałam jak zamyka drzwi od sypialni i schodzi po schodach.Po chwili usnęłam
                                                                            *
Obudziłam się wypoczęta i szczęśliwa.Niestety moje szczęście szybko się skończyło kiedy przypomniałam sobie co czeka mnie na dole.Wstałam i ubrałam szlafrok.Wyszłam z sypialni i o mało nie zderzyłam się z Wiktorią.
-Hej przepraszam.-powiedziała Wiki.
-Hej nic się nie stało.Byłaś już na dole?-spytałam niepewnie.Byłam ciekawa czy widziała swojego brata w takim stanie.
-Nie,a co się stało?-Wiki wydawała się zaciekawiona.
-Chodź tylko cicho.-zeszłyśmy po cichutku do salonu.Dymitr wyglądał przekomicznie.Spał na kanapie,ale ręka i noga wisiały mu w powietrzu.
-Co u się stało?-spytała Wiktoria z uśmiechem.
-Wrócił o drugiej całkiem piany z przymiarek.-poszłam do kuchnie i nalałam do szklanki wody.Podeszłam do kanapy.-Towarzyszu pora wstać.
Dymitr o tworzył oczy.
-Co się stało?Dlaczego śpię na kanapie?I dlaczego nie jestem u twojego ojca?-patrzył na mnie nic nie rozumiejąc.
-Po pierwsze wróciłeś wczoraj o drugiej do domu kompletnie piany,po drugie nie chciałam spać z pianym,a po trzecie odwiózł cię strażnik mojego ojca,przynajmniej tak mówiłeś wczoraj.-Wiktoria nie wytrzymała i parsknęła śmiechem.
-Wiki cicho głowa mi pęka.-Dymitr się skrzywił,a ja nie wiem czy było mi go bardziej szkoda czy może też powinnam wybuchnąć śmiechem.Dymitr popatrzył na mnie .-Byłabyś tak miła i dała byś mi może tą szklankę wody?
-Pij a ja przyniosę ci aspirynę.-powiedziałam a on posłusznie wykonał polecenie.Łyknął grzecznie tabletkę.Po raz pierwszy widziałam Dymitra na kacu i nie powiem widok był przezabawny.Wiki i ja zaczęłyśmy robić śniadanie.Dymitr jadł od niechcenia.Właśnie opowiadałam im co wczoraj Dymitr ciekawego mówił gdy coś mi się przypomniało.
-Wiesz Towarzyszu,ale to nie koniec dobrych wieści.-Dymitr spojrzał na mnie czujnie.-Za chwilę przyjeżdża po nas strażnik mojego ojca i jedziemy odebrać samochód.-Dymitr patrzył na mnie przerażony.
-Czy  ja będę prowadził?-spytał .
-Oczywiście że nie kochanie ty do końca nie jesteś jeszcze trzeźwy ja będę prowadzić.-teraz Dymitr był naprawdę przerażony.
-Żartujesz?
-Ależ skąd musicie zapłacić .Ojciec za to że cię upił a ty za to że się dałeś.-powiedziałam z słodkim uśmiechem.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hej bardzo się cieszę że pod ostatnim postem było tyle komentarzy.Chciałabym żeby pod każdy postem było tyle.Rozumiem że teraz są testy więc ok.Ale proszę o komentarze nawet jeśli to nie będą miłe komentarze chcę byście mówili co wam się tu nie podoba właśnie o to chodzi w komentarzach macie wyrażać opinie na temat mojego bloga.Możecie mi wierzyć że to daje mi motywację na dalsze pisanie.Podjęłam decyzje że maj będzie okresem próbnym jeśli sytuacja się nie zmieni i będą komentować tylko dwie osoby w czerwcu blog zostaje zawieszony.Nie chodzi mi o to by pod każdym postem było mnóstwo komentarzy (choć nie ukrywajmy było by to bardzo przyjemne) mogą być np.raz trzy,raz dwa,ale chodzi o to żebym widziała że czyta to więcej osób.Przez to że wczoraj nie pojawił się rozdział dziś możecie spodziewać się drugiego może nawet trzeciego jeśli czas pozwoli.Proszę byście to komentowali jeśli czytacie.