Rozdział 149

Weszliśmy do dużej, przestronnej sali, która jak na dom mojego ojca przystało była w przeróżnych odcieniach złota. Posadzka również mieniła się lekko złotem. Na środku stała kobieta-człowiek-mogła mieć z dwadzieścia dziewięć lat. Stała prosto jak struna i patrzyła na nas groźnie.
-Nie lubię jak klienci się spóźniają.-powiedziała patrząc na mnie, gdy spojrzała na Dymitra jej wzrok od razu złagodniał.
-Niech pani wybaczy, ale przymiarki się przedłużyły.-powiedział Dymitr z uśmiechem. Nie no to niemożliwe, on z nią flirtuje!
-Rozumiem. Nazywam się Jo Thompson.-powiedziała z pięknym uśmiechem. Ja jej dam przystawiać się do mojego narzeczonego.
-Rose Hathaway.-podałam jej dłoń z pięknym uśmiechem.
-Dymitr Bielikow.-myślałam że ją rozszarpię, patrzyła na Dymitra rozanielonym wzrokiem.
-Miło mi państwa poznać.-powiedziała patrząc na Dymitra.
-Nam również, ale czy możemy przejść do rzeczy?-nie chciało mi się bawić w te głupie uprzejmości byłam zmęczona i jak najszybciej chciałam wracać na Dwór.
-Oczywiście to zacznijmy od tego jak chcą państwo ustawić stoły.-ruszyła pod okno gdzie znajdował się jedyny na tej sali stół. Poszliśmy za nią i już po chwili rozmawialiśmy o tym kto z kim gdzie i dlaczego. Okazało się że na ślub przyjedzie ponad sto pięćdziesiąt osób i że połowy nie znam. Niektóre nazwy potraw nic mi nie mówiły, ale Abe dodawał jakieś uwagi dotyczące potraw jakie powinny znajdować się na stole. Po godzinie mieliśmy wybrane potrawy i zajęliśmy się dokładnym rozsadzaniem gości. Po trzech godzinach skończyliśmy sadzać ostatniego gościa, zajęliśmy się naszym pierwszym tańcem. Pierwszy raz był potworny nawzajem się podeptaliśmy i nic dobrego z tego nie wyszło, ale po trzecim razie płynęliśmy w tańcu patrząc sobie w oczy nic nie przyciągało bardziej niż te piękne czekoladowe tęczówki. Gdy w nie patrzyłam wiedziałam że nic innego się nie liczy i że tylko on mnie naprawdę kocha i...
-No całkiem ładnie wam poszło widziałam kilka błędów, ale wydaje mi się, że do ślubu uda się je naprawić.-oczywiście Jo musiała popsuć nam tą piękną chwilę.
-Dobrze Jo, wydaje mi się że można ich już wysłać do domu.-wtrącił Abe widząc moją minę.
-Tak szybko?-spojrzała zaszokowana na mojego ojca, a następnie na Dymitra.
-Tak Rose i Dymitr jechali nocą i chcą wrócić do domu i się przespać.-uśmiech Abe'a miał mnie uspokoić. Coś mu nie szło.
-Liczyłam na to że dziś trochę więcej uda nam się zrobić, ale dobrze.-jej uśmiech zniknął. Ha, dobrze ci tak! Dymitr patrzyła na mnie tak jakby czytał mi w myślach. Uśmiechnęłam się do niego i dałam buziaka w policzek. Usłyszałam jak Jo głośno wypuszcza powietrze i uśmiechnęłam się chytrze. Nie pamięta do kogo on należy.
-Roza.-upomniał mnie cicho Dymitr.
-Słucham?-spojrzałam na niego niby nic nie rozumiejąc.
-To niepoprawne.
-Nie mam pojęcia o czym mówisz.-spojrzałam na niego jeszcze raz.
-Wiesz, już nie udawaj.
-O co chodzi Towarzyszu?
-Jesteś zazdrosna.
-Ona cię podrywa.
-Ale ja nie jestem zainteresowany.
-Nie wcale.
-O co ci chodzi?
-Cały czas z nią flirtujesz. Myślisz że jestem ślepa?
-Roza ja kocham tylko ciebie.
-Udowodnij.-podszedł do mnie jeszcze bliżej i pocałował mnie w usta. Mocno nawet lekko nachalnie czułam jak topnieje pod jego pocałunkiem.
-Co wy robicie?-do rzeczywistości ściągnął  mnie głos Abe'a.
-Stwierdziliśmy że wypróbujemy numer finałowy czyli pocałunek.-uśmiechnęłam się do ojca i spojrzałam na Jo która kipiała ze złości. Dobrze ci tak on jest mój!
-I wyszło doskonale.-odezwał się Abe.
-Ja uważam że powinniśmy jeszcze poćwiczyć.-powiedziałam zgodnie z prawdą.
-Rose.-upomniał mnie ojciec.
-No co praktyka czyni mistrza.-uśmiechnęłam się do ojca.
-Wy już lepiej ćwiczcie to u siebie w domu.-powiedział, a po chwili dodał.-Jesteście już wolni.
-Dobrze.-krzyknęłam widząc go jeszcze w drzwiach po chwili zostaliśmy sami z Jo.
-To ja się z wami żegnam i widzimy się w sobotę na kolejnej próbie.-powiedziała pakując swoje rzeczy.
-Do zobaczenia.-krzyknęłam chwytając Dymitra za rękę i wychodząc z sali.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hej wiem wiem wczoraj nie było a dziś tylko jeden i na dodatek taki słaby, ale wybaczcie teraz przede wszystkim skupiam się na zaliczaniu i poprawianiu ostatnich ocen i dużo czasu poświęcam dopracowaniu ślubu więc większość rozdziałów będzie podobna do tego. Wiem jestem straszna wybaczcie. No to jeszcze raz przepraszam za ten rozdział i mam nadzieje że wytrzymacie ze mną przez najbliższe dni. Jak zawsze miło mi będzie gdy zostawicie komentarze.