Rozdział 164

Właśnie kończyliśmy jeść obiad gdy do jadalni wpadł Pablo. Wyglądał tak jakby był czymś bardzo zestresowany.
-Tu jesteś, a ja cię wszędzie szukam.-wysapał zdyszany.
-Witaj Pablo.-powiedziałam wstając od stołu.
-Nie ma czasu chodź.-pociągnął mnie za rękę w stronę schodów.
-Pogadamy później.-krzyknęłam jeszcze i ruszyłam za Pablem. Weszliśmy do tego samego pokoju co ostatnio.
-Udało mi się zrobić wszystkie poprawki jakie chciałem dokonać w twojej sukni i stwierdzam, że jestem świetny.-powiedział wyciągając dużą torbę w której zapewne była moja suknia.
-Cieszę się, że udało ci się tak szybko to zrobić.-uśmiechnęłam się do niego przyjaźnie.
-Zapraszam do mnie nie mam czasu, musimy się pospieszyć.-śmiesznie było patrzeć na Pabla bo miał trochę za ciasne spodnie i wyglądał jak pingwin z sraczką. Wstałam i podeszłam do niego. Kazał mi zdjąć ciuchy i pomógł mi dopasować suknię. Spojrzałam na siebie w lustrze i stwierdziłam, że jeszcze nigdy nie wyglądałam tak dobrze jak teraz. Uśmiechnęłam się do swojego odbicia w lustrze i spojrzałam na odbicie Pabla. Uśmiechał się przyjacielsko.
-Jak wyglądam?-spytałam odwracając się do Pabla.
-Stwierdziam, że jestem doskonały. Ty za to jesteś świetną modleką. Nie chcesz wrócić do tego zawodu?
-Pablo dziękuję jesteś wspaniały.-przytuliłam go mocno do siebie.-Przykro mi, ale już mam pracę i jestem szczęśliwa.
-Właśnie co robisz?-spojrzał na mnie, przez to, że był człowiekiem nie mogłam mu powiedzieć co robię.
-Pracuję w ochronie.-powiedziałam szybko.
-To tam poznałaś Dymitra?-spytał.
-Nie poszłam na kurs samoobrony i był tam instruktorem...potem samo wyszło.-wyruszyłam ramionami.
-Jest od ciebie starszy?-spytał zaciekawiony.
-Tak o kilka lat.
-Ale się dogadujecie?
-Odnalazłam w nim swoją bratnią duszę.
-Cieszę się, że jesteś szczęśliwa.-Uśmiechnął się przyjaźnie-A teraz przebieraj się bo jeszcze pobrudzisz sukienkę.
-Tak jest!-uśmiechałam się odwracając się do niego plecami. Już po chwili byłam gotowa do wyjścia. Ktoś zapukał do drzwi.
-Mogę? -usłyszałam głos Dymitra.
-Wejdź!-krzyknęłam. Wszedł niepewnie i uśmiechnął się ro mnie.
-Gotowa?
-Na co?
-Trzeba się rozpakować.
--------------------------------------
Hej wczoraj nie wstawiłam bo były tylko dwa wasze komentarze. Więc rozdziały będę wstawiać gdy będą trzy wasze komentarze.