Rozdział 173

Ostatni goście, którzy nie nocowali w rezydenci Abe’a odjechali. Abe stał na środku Sali z ogromnym uśmiechem.

-Co taki szczęśliwy, Staruszku?-podeszłam do ojca.

-Nie uważasz, że ślub był piękny?-spytał.

-Tak, dziękuję bardzo tato.-podeszłam do Abe’a i przytuliłam się do niego mocno. Był lekko zaskoczony, ale oddał uścisk.

-Czego nie robi się dla jedynej córki?-spojrzał na mnie.

-Jeszcze raz bardzo dziękuję. Wiem, że musiałeś wydać fortunę.

-Spokojnie, mój budżet tak bardzo nie ucierpiał.-przytuliłam go jeszcze raz. Dymitr właśnie do nas podszedł i objął mnie ramieniem.

-Abe, naprawdę, najlepszy ślub i wesele na jakich byłem.-powiedział Dymitr. Musiał sporo wypić bo akcent był bardzo wyraźny.

-Najlepsze, bo twoje.-zaśmiała się Olena, która niosła śpiącą Zoje. Mała musiała spać bardzo głęboko, bo nie obudził jej ten hałas.

-Racja.-zgodził się Dymitr.

-Dobrze już, wiem, że chcecie iść do sypialni. Idźcie, dobranoc.

-Wiesz, że tylko o tym marzę.-tak Dymitr był piany, a Abe tylko wstawiony.

-Może chcesz mi coś jeszcze powiedzieć?-spytał zaczepnie Abe.

-Nie, bo to będzie nasza słodka tajemnica.-powiedział Dymitr z głupkowatym uśmiechem. Abe zawiedziony wyszedł z Sali. Zanim zdążyłam cokolwiek zrobić Dymitr chwycił mnie w ramiona i zaczął nieść.

-Wiem, Towarzyszu, że mogę ci ufać, ale czy ty nie wypiłeś za dużo?-spojrzałam na Dymitra znacząco.

-Roza, mam naprawdę mocną głowę.-powiedział wchodząc po schodach. Abe specjalnie zostawił jedno skrzydło puste, żebyśmy nie musieli się krępować. Dymitr szedł do największej sypialni w tym skrzydle. Otworzył drzwi, a ja oniemiałam. W sypialni było zgaszone światło, ale były zapalone świece. Mnóstwo świec. Tworzyły bardzo romantyczny nastrój. Dymitr postawił mnie na ziemi. Spojrzałam jeszcze raz na pokój, a potem na męża. Patrzył na mnie oczami pełnymi miłości i pożądania. Położyłam ręce na jego klatce piersiowej i poczułam jak mocno i szybko bije jego serce.

-Roza, jesteś taka piękna.-Dymitr objął mnie ramionami i  pocałował. Delikatnie, nieśpiesznie, ale znacząco. Przesunął dłonie wzdłuż mojego ciała i zatrzymał ręce na moich biodrach. Odsunął się na chwilę  nie ściągając rąk z moich bioder. Zlustrował mnie całą.

-Jak podobał ci się prezent?-spytał zachrypniętym głosem.

-Najlepszy, jaki mogłam dostać.-pocałowałam go w usta. Czułam, jak ręce Dymitra wędrują po moich plecach szukając wstążeczki, dzięki której będzie mógł uwolnić mnie z sukienki. Ciężko mu szło.

-Roza, cholera jasne! Jak się to odwiązuje?-spytał przerywając pocałunek.

-O tak.-chwyciłam za sznurki ukryte w spódnicy i pociągnęłam je lekko.-Teraz spróbuj.

Dymitr pociągnął lekko za gorset, który opadł na jego ręce. Spojrzał głodnym wzrokiem na mój koronkowy stanik. Widziałam, jak przeszkadza mu moja spódnica, ale na razie jej ze mnie nie zdejmował. Zaczęłam ściągać jego marynarkę i koszulę. Po chwili mogłam zachwycać się widokiem nagiego toru męża. Spojrzałam na jego piękną twarz i miałam pewność, że zaraz skończę w łóżku bez spódnicy. Dymitr chwycił mnie w tali i podniósł bez żadnego wysiłku. Jednym płynnym ruchem pozbył się mojej spódnicy. Spojrzałam na jego twarz. Uśmiechał się chytro. Podeszłam do niego jeszcze bliżej i sięgnęłam za jego pasek od spodni. Po chwili stał w samych bokserkach i wyglądał bosko. Podszedł do mnie, złapał mnie za pośladki i ruszył w kierunku łóżka całując mnie namiętnie. Całował mnie po szyi  schodząc na ramiona, obojczyki, brzuch, uda, łydki. Byłam w niebie z prawdziwym bogiem. Dymitr zatrzymał się przy moich stopach, by odpiąć buty, gdy tylko ich się pozbył wrócił do moich ust. Wierciłam się pod nim z przyjemności. Dymitr widząc to uśmiechnął się i zaczął zataczać palcem wzory na moim brzuchu. Mój jęk roznosił się po całym pokoju. Spojrzałam w oczy Dymitra i momentalnie utonęłam w czekoladzie. Od zawsze kochałam jego oczy, ale teraz zakochałam się w nich na zabój. Dymitr jednym płynnym ruchem pozbył się mojego stanika i zaczął całować moje piersi, zataczając na nich kółka językiem. Nie panowałam nad sobą i przewaliłam go na plecy i zaczęłam całować po torsie. Zjechałam na sam brzuch i natrafiłam na gumkę od jego bokserek, jednym płynnym ruchem chwyciłam ją zębami i ściągnęłam bokserki z ukochanego. Dymitr na początku zdziwiony moim zachowaniem po chwili zaczął mnie całować. Znów znalazł się na górze. Zaczął schodzić pocałunkami na brzuch, gdy doszedł do koronkowych majtek, pociągnął je jednym płynnym ruchem. Teraz oboje byliśmy nadzy. Dymitr odsunął się na chwile. Zmierzył mnie głodnym wzrokiem i sięgnął po swoje spodnie i wyciągnął z nich prezerwatywę. Nie mogłam uwierzyć, że po mimo alkoholu i tego, jak jest podniecony, było go stać na rozważność. Wrócił do całowania mnie, lecz ja chciałam iść o krok dalej. Przewróciłam go znów na plecy i usiadłam na nim tak, by we mnie wszedł. Dymitr spojrzał na mnie zaskoczony, zazwyczaj to on prowadził, a nie ja, lecz tej nocy chciałam żeby było inaczej. Podnosiłam się i opadałam na niego, a on poddał się przyjemności. Po chwili oboje doszliśmy , a ja opadłam ciężko na jego tors. Głaskał mnie po plecach. Po chwili mój oddech się uspokoił, a ja zeszłam z Dymitra. Spojrzał na mnie zdziwiony, widząc, że siadam, ale po chwili usiadł za mną i głaskał mnie po plecach.

-Co się stało Roza?-objął mnie ramionami, a ja oparłam się o jego ciepły tors.

-Co dalej?-spytałam.

-Nie rozumiem.-głos Dymitra był cichy i spokojny.

-Jesteśmy małżeństwem, to co teraz?-spojrzałam na ukochanego.

-Jak chcesz spróbujemy.-dopiero teraz zrozumiał.

-Ja….się chyba boję.-wyznałam.

-Roza, czego?-spytał Dymitr.

-Widzę ile dziecko potrzebuje opieki, Dymitr, ja sobie nie poradzę!-łzy napłynęły mi do oczu.

-Roza, przecież ja cię samej nie zostawię. Pomogę ci.-pocałował mnie w policzek.

-Wiem o tym, ale zrozum, moja kariera zatrzyma się na kilka lat i to mnie przeraża. Ty będziesz się rozwijać, a ja będę w domu z dzieckiem, którego nie będę potrafiła wychować.-no i się rozpłakałam, tego brakowało.

-Roza, po pierwsze, razem wychowamy to dziecko i ja ci pomogę, po drugie, jak pogadasz z Hansem, to na pewno znajdzie dla ciebie jakąś robotę, a po trzecie, jak chcesz to ja będę siedział w domu , a ty będziesz się rozwijać. Zapamiętaj, zawsze uda nam się znaleźć drogę pośrodku. Możemy oboje pracować, tylko na zmianę, raz ty jesteś z dzieckiem, raz ja.

-Dymitr, jesteś najmądrzejszą osobą jaką znam.-powiedziałam rzucając się na niego.

-Dobrze, znalazłbym kilka mądrzejszych osób. A teraz czas spać. Jutro lecimy na Karaiby.-roześmiałam się słysząc w jaki sposób to powiedział.

-Masz rację.-ziewnęłam wtulając się w męża.

-Dobranoc, Roza.

-Dobranoc Towarzyszu.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

I nareszcie wszyscy doczekali się upragnionej nocy poślubnej Romitri. Jak zawsze proszę o komentarze i zapraszam na nową ankietę.