Rozdział 176

Niestety długo nie mogliśmy rozmawiać, ponieważ podano obiad. Wszyscy zasiedliśmy przy stole, ale brakowało jednej osoby.

-Gdzie Mikołaj?-spytałam rozglądając się po pomieszczeniu.

-Pójdę po niego.-powiedziała Wiktoria rumieniąc się lekko.

-A gdzie nasza delegacja?-spytał retorycznie Abe.

-Kto?-oboje z Dymitrem spojrzeliśmy na mojego ojca.

-No strażniczka Pietrowa i strażnik Alto.

-To oni zostali tu na noc?-spytałam zdziwiona.

-Oczywiście.

-To ja po nich pójdę.-Dymitr wstał od stołu kierując się w stronę drzwi.

-Są jakieś nowe informacje z Dworu?-spytałam nie patrząc na nikogo szczególnie.

-Wiemy jedynie, że udało się opanować tłum. Jak na razie Rose musimy poczekać aż wszyscy ochłoną.-o dziwo powiedziała to moja matka. Zauważyłam, że zachowuje się inaczej od ślubu.

-Wiem, pytałam z ciekawości.-Olena widząc jakie napięcie panuje między nami postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce.

-Rose powiedz lepiej jak się czujesz jako świeżo upieczona mężatka.-spojrzałam na teściową z uśmiechem.

-Szczerze to, to wszystko dociera do mnie w bardzo zwolnionym tempie, ale bardzo się cieszę.

-Widać to po tobie. Cała promieniejesz.-Sonia uśmiechała się szeroko.

-A tak właściwie to gdzie są dzieci?-spytałam bo ostatni raz widziałam je na weselu.

-Dzieci dziś nie wstaną. Odsypiają.-odpowiedziała mi Sonia.

-Możliwe, że Pawka zejdzie, ale tego też nie jestem pewna.-dodała Karolina.

-A Katia?-małej wczoraj więcej nie było niż była na ślubie.

-Katia jest śpiochem i tego nic nie zmieni.-zaśmiała się Sonia. Do jadalni weszła Wiktoria trzymając za rękę Mikołaja. Wyglądali razem uroczo.

-Jesteśmy.-odpowiedziała Wiktoria siadając obok mnie.

-To teraz czekamy tylko za strażnikami.-powiedział Abe z tajemniczym uśmiechem.

-Co taki szczęśliwy Staruszku?-spytałam patrząc na ojca.

-Nie można być szczęśliwym?-spytał.

-Nie no jasne można, ale patrzysz na mamę tak jakbyś się zakochał, a może jest inny powód, że tak na nią patrzysz?-uśmiechnęłam się chytrze.

-Rosemarie!-krzyknęła oburzona Janin.

-Ej to niesprawiedliwe! Na ojca nie krzyczysz jak robi mi przytyki o to co dzieje się w moim łóżku, a ja już nic nie mogę powiedzieć?!-spytałam oburzona.

-Twój ojciec jest dorosły.

-Ja też jestem!-wykrzyknęłam w geście desperacji.

-Ale  nie powinnaś tak mówić.-upomniała.

-Wybacz, ale biorę przykład z ojczulka.-uśmiechnęłam się złośliwie. Naszą wymianę zdań przerwało wejście Alberty, Stana i Dymitra.

-Dzień dobry.-powiedzieli wspólnie.

-Witajcie.-powitał ich mój ojciec.

-Mam nadzieję, że z nikim nie pokłóciłaś.-szepnął mi Dymitr siadając obok mnie.

-Przykro mi Towarzyszu.-spuściłam głowę w geście skruchy.

-Z kim tym razem Roza?-spytał.

-A z kim mogłam się pokłócić przy rodzinnym stole?-spytałam męża kładąc mu rękę na kolanie.

-Znów z Janin?-spytał zmęczony.

-Tak wyszło.-wzruszyłam ramionami.

-Roza nie możesz spróbować choć raz się z nią nie kłócić?-spytał Dymitr.

-Powiedz mi jak? Ona mnie wiecznie za coś gani.-naszą dyskusję przerwało wniesienie potraw. Wszyscy zajęli się jedzeniem, które bardzo przypominało jedzenie z wczoraj.

-Smakowało?-spytał Abe popijając wino.

-Bardzo.-odpowiedziała Olena.

-Ciociuuuuu!!-spojrzałam na Zoje biegnącą w moim kierunku. Zdążyłam odsunąć krzesło żeby mała mogła wskoczyć na moje kolana.

-Co się stało?-spytałam.

-Pojechalisce już?-spytałam dziewczynka.

-Jakbyśmy pojechali to by nas już nie było.-powiedziałam tuląc małą do siebie.

-To dobze bo muse was jesce pożegnać.-mała spojrzała teraz na Dymitra.-A ty wujek co tak daleko cioci siedzis? Jak mam was pożegnać jak ty tak daleko?-mała swoim wywodem rozśmieszyła wszystkich, choć sama nic nie rozumiała. Dymitr grzecznie przysunął krzesło bliżej.

-Może być?-spytał Zoję.

-Nie bliżej.-uparła się mała.

-A teraz?-spytał przysuwając.

-Bliżej.-upierała się.

-To może ciocia usiądzie mi na kolanach?-spytał Dymitr.

-Tak!!!-krzyknęła Zoja szczęśliwa. Wstałam ze swojego krzesła i usiadłam na kolanach ukochanego. Spojrzałam ukradkiem na wszystkich. Abe jak zwykle gdy siadałam na kolana ukochanego patrzył wrogo na Dymitra, Bielikówny były uśmiechnięte, moja matka jak to ona miała obojętny wyraz twarzy, a Alberta i Stan uśmiechali się pobłażliwie. Zdziwiła mnie reakcja Stana i Alberty, ale przyjęłam ją z ulgą. Nagle rozdzwonił się telefon Abe’a.

-Przepraszam na chwilę.-powiedział wstając. Zoja wtuliła się w nas mocno i siedzieliśmy tak w milczeniu. Po chwili wrócił Abe rozwścieczony. Puściłam Zoję która zaczęła biegać po pokoju.

-Co się stało ojczulku?-spytałam ostrożnie.

-Co się stało?! A może to, że na Dworze domagają się wyrzucenia was!-warknął wściekły.

-Dlaczego?-Dymitr momentalnie się spiął.

-Bo te pacany z rady stwierdziły, że to niedozwolone by strażnik i strażniczka byli w związku małżeńskim.-powiedział już trochę spokojniejszy.

-Ale przecież jesteśmy już małżeństwem nie mogą nam nic zrobić.-powiedziałam wtulając się w męża.

-Czyli złamaliście prawo. Chcą żeby was królowa sądziła.-powiedział na jednym wdechu.

-Słucham?-nie mogłam w to uwierzyć.

-Powinniście jak najszybciej szykować się do lotu.

-Dlaczego?

-Strażnicy dostali rozkaz od rady by ta was przewiozła do aresztu na Dworze.

-Ale przecież Lissa ma ostatnie słowo.-nie mogłam uwierzyć w to co dzieje się na Dworze.

-Lissa została przegłosowana Rose.-powiedział cicho Dymitr.

-Skąd wiesz?-spytałam przerażona.

-Rose ona jako jedyna była za wami reszta rady głosowała przeciwko.-nie mogłam uwierzyć w to co słyszę mój świat się właśnie walił.

-Co…..co mamy robić?-spytałam cicho.

-Rose idźcie już do samolotu jest gotowy do lotu. Nikt nie pozna dokładnych współrzędnych  wysp. Będziecie tam bezpieczni.-powiedział Abe. Wiedziałam, że chce mnie chronić, ale ja w tej chwili sama nie wiedziałam co dla mnie dobre.

-Roza chodź.-Dymitr pociągnął mnie lekko za rękę.

-Uważajcie na siebie.-powiedziała Olena.

-Będziemy.-powiedział cicho Dymitr.

-I błagam was nie mówcie nikomu z kim będziecie rozmawiać gdzie jesteście dopóki sprawa się nie uspokoi.-upomniał nas Abe.

-Dobrze.-uściskaliśmy wszystkich i  ruszyliśmy pędem do samolotu. Nie tak miały wyglądać nasz miesiąc miodowy.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hej wczoraj trzy osoby prosiły o dodatkowy rozdział więc dziś jak  będą trzy komentarze to wstawię drugi.