Rozdział 194

Rose:

Dymitr chciał zmywać po kolacji, ale ja miałam inny pomysł. Gdy Dymitr stał odwrócony do mnie tyłem wskoczyłam mu na barana instynktownie mnie podtrzymał.

-Roza co ty robisz?-spytał gdy nie chciałam zejść.

-Cóż stwierdziłam, że nikt mnie nigdy nie nosił na barana.

-I ja mam być pierwszy?-spytał Dymitr idąc do góry.

-Możesz być.-powiedziałam i pocałowałam co w ucho.

-Czemu w ucho?-spytał.

-Bo było najbliżej.

-Dobra jesteśmy w sypialni.

-No i co?

-Zejdź.

-Dlaczego?

-Jesteś cięższa niż ci się wydaje.-mruknął.

-Uważasz, że jestem gruba?

-Nie jesteś idealna, ale twoje mięśnie są ciężkie.

-Ale ściemniasz.-powiedziałam zeskakując.

-Mówię prawdę.-zaczął się bronić.

-Już dobra, chodź tu.-powiedziałam przyciągając go do siebie. Po chwili całowaliśmy się wolno.

-Roza.-usłyszałam, ale jakoś się nie przejęłam.

-Roza.-odsunął się ode mnie.

-Co?

-Idę się wykąpać i potem możemy.-powiedział idąc do łazienki.-stałam zszokowana dobre pięć minut. W końcu stwierdziłam, że mu pomogę zrzuciłam z siebie sukienkę i zostałam w samej bieliźnie i szpilkach, położyłam się na łóżku i czekałam. Po pięciu minutach wyszedł ubrany jedynie w ręcznik.-Widzę, że się przygotowałaś.-mruknął Dymitr puszczając ręcznik na ziemię.

-Dla ciebie zawsze.-powiedziałam klękając na łóżku. Już po chwili Dymitr przywarł do mnie w pełnym namiętności pocałunku. Czułam jak jego ręce odpinają mój stanik i idą w dół, ale skupiłam się przede wszystkim na jego miękkich i ciepłych ustach, które całowały moją szyję.

-Lissa…-wysapał.

-Co?-dosunęłam się od niego.

-A co z Lissą?-spytał patrząc na mnie głodnym wzrokiem.

-Spokojnie ostatnio opanowała moje uczucia  i możemy się kochać bez przeszkód.-zbliżyłam się do niego i popchnęłam go na łóżko. Usiadłam na nim okrakiem i całowałam cały tors, twarz, ale cały czas omijałam usta. Widziałam, że go to denerwuje, ale ja miałam świetną zabawę. Dymitr w końcu nie wytrzymał i chwycił mnie za pośladki całując mnie mocno i namiętnie. Jednym płynnym ruchem pozbył się moich majtek i rzucił je za łóżko, niewiele myśląc wszedł we mnie, a ja krzyknęłam z zaskoczenia i przyjemności. Zaczął się we mnie ruszać, już miałam dojść kiedy nasz spokój przerwał telefon.

-Nie odbieraj!-zastrzegłam, ciężko było mi się wysłowić i tylko tyle mogłam teraz powiedzieć. Dymitr spojrzał na moje nagie ciało, a potem na wyświetlacz.

-Tak mamo?-odebrał i spojrzał na mnie znacząco. Cały czas byłam blisko orgazmu i ciężko było mi logicznie myśleć.-Rozumiem…..Nie no jasne. Nie widzę problemu. Dobrze, dobrze spróbujemy załatwić sobie wolne…. Nie mamo nie przejmuj się… Dobrze do zobaczenia…Pa.

-Dymitr dokończ co zacząłeś!-krzyknęłam lekko zdezorientowana. Dymitr posłusznie wykonał moje polecenie i po chwili oboje doszliśmy. Dymitr położył się obok mnie i przykrył nas żebyśmy nie zmarzli.-Co chciała?-spytałam wtulona w męża.

-Będą wcześniej. Jutro musimy iść do Hansa i poprosić go o jeden dzień urlopu.

-Kiedy przyjeżdżają?-spytałam sennie.

-Pojutrze.

-To fajnie. Jutro mam tylko pięć godzin służby to zajmę się przygotowaniem pokoi.-powiedziałam ziewając.

-Christian też mnie jutro wcześniej puści bo idę z nim tylko na posiedzenie rady.

-Czyli będziesz wcześniej?-spytałam sennie.

-Tak, a teraz śpi.

-Świetny pomysł. Dobranoc Towarzyszu.-powiedziałam całując go w polik.

-Dobranoc Roza.-poczułam jeszcze jak całuje mnie w czoło, a potem odpłynęłam.

*

Obudziłam się, o dziwo jako pierwsza. Spojrzałam na śpiącego Dymitra wyglądał uroczo. Chciałam wstać, ale zaczął się budzić.

-Roza chciałaś mi uciec?-spytał ciągnąc mnie z powrotem na łóżko.

-Towarzyszu musimy iść do pracy nie mamy czasu.-powiedziałam wyplątując się z jego uścisku.

-Roza wiem, ale mi się tak strasznie nie chce.

-Pomyśl, że jutro będziesz miał wolne.

-Jeśli Hans nam da.-powiedział wstając.

-Myślisz, że będzie tak wredny, że nie da?-spytałam.

-Tak, tak mi się wydaje.-powiedział patrząc na mnie.

-Oj ty mój pesymisto.-powiedziałam wchodząc do łazienki. Gdy byłam gotowa wyszłam i ruszyłam do garderoby. Zobaczyłam męża zapinającego czarną koszulę.

-Widzę, że już ubrany.

-Jak ty tyle czasu w łazience spędziłaś to tak.

-O co ci chodzi?

-O to, że siedziałaś tam tak długo, że musiałem skorzystać z łazienki na dole.

-Przepraszam zrobiłam to nieświadomie.-powiedziałam podchodząc do niego.-Czy buziak na zgodę załagodzi twój gniew?-spojrzałam na męża.

-Oczywiście.-nachylił się i mnie pocałował.

-Dobrze teraz ja muszę się ubrać.-powiedziałam stając przed swoją częścią garderoby. Ubrałam swój uniform strażniczki i zeszłam na dół gdzie Dymitr kończył szykować kanapki.

-Smacznego.- powiedział siadając naprzeciwko mnie.

-Smacznego.-jedliśmy w ciszy. Po śniadaniu udaliśmy się razem do zamku i każde z nas poszło do swojego podopiecznego.

-Wasza wysokość.-ukłoniłam się wchodząc do komnaty gdzie była Lissa.

-Strażniczko Hathaway-Bielikow.-Lissa spojrzała na mnie z uśmiechem.-Dziś czeka nas rada. Może być strażniczka pytana.

-Dobrze rozumiem Wasza wysokość.-ten kto wymyślił tę etykietę musiał być kretynem. Ruszyłyśmy z Lissą na salę posiedzeń gdzie wszyscy na nas czekali. O dziwo był tu też Christian i Dymitr. Spojrzałam szybko na męża, też patrzył na mnie. Lissa stanęła przy tronie, a ja ustawiłam się pod ścianą obok Dymitra i Eddiego.

-Witam wszystkich na otwartym posiedzeniu rady. Dziś będziemy rozpatrywać prawo dotyczące zawarcia małżeństw przez strażników. Jak zapewne państwo wiedzą każdy ma na ten temat inne zdanie, a dziś rozstrzygniemy kto ma rację.-głos Lissy brzmiał mocno i władczo.

-Wasza wysokość mogę coś powiedzieć?-spytał przedstawiciel rodu Zelkos.

-Proszę.-Lissa patrzyła na niego zimnym wzrokiem wiem, że teraz cierpi bo nienawidzi być zimną suką, ale musi.

-Co będzie ze strażnikami którzy zawarli już związki małżeńskie?-spojrzał na Lissę, a później przeniósł wzrok na mnie i Dymitra z złośliwym uśmiechem.

-Ich małżeństwa będą traktowane jakby nie istniały.-wiem, ze Lissa cierpi musząc to mówić, ale nie chce wojny.

-Dziękuję.-powiedział siadając z uśmieszkiem, który świadczył o tym, że chce nas zniszczyć. Zapowiada się bardzo ciekawa rada.