Rozdział 205

Dymitr:

Wyszedłem wściekły od Hansa. Siedziałem tam dwie godziny i nie dowiedzieliśmy się niczego, oprócz tego, że jeden naukowiec uciekł i teraz go szukają. Wszedłem do domu udając, że wszystko gra. Zoja wbiegła na korytarz by mnie wyściskać.

-Wujek Dimka!!!!-krzyknęła i wpadała mi w ramiona, podniosłem ją i mocno przytuliłem. Na  korytarz weszła moja piękna i cudowna żona. Uśmiechała się lekko i nieśmiało.

-Hej kochanie.-powiedziałem dając jej buziaka w ten piękny policzek.

-Hej, Towarzyszu.-oddała całusa.

-Bleeee.-usłyszałem głos Zoji którą cały czas siedziała u mnie na rękach.

-Coś się stało?-spytała Roza patrząc na Zoję z uśmiechem.

-Nie ćałujće się.-powiedziała patrząc na nas z obrzydzeniem.

-A mama z Iwanem się nie całują?-spytałem zaczepnie.

-Ćałują się jak mnie nie ma w pobliżu.-powiedziała patrząc na nas czujnie. Zaśmiałem się wraz z Rozą na jej stwierdzenie.

-Zoja czy ty zawsze musisz mnie sprzedać?-spytała Karolina wchodząc na korytarz.

-Pseprasam mamusiu.-wysepleniła ze słodkim uśmiechem.

-Nie gniewam się urwisie.-powiedziała zabierając ode mnie Zoję.

-Kocham cię mamusiu.

-Też cię kocham urwisie.-Karolina przytuliła córkę i pocałowała ją w czoło. Poczułem jak Roza się we mnie wtula i spojrzałem na nią. Płakała.

-Kochanie co się stało?-spytałem zmartwiony.

-To było słodkie.-powiedziała mocno przytulając się do mnie.

-I dlatego płakałaś?-spytałem.

-Wiesz, że ostatnio mam problem z  hormonami.-powiedziała cały czas wtulona w mój tors.

-Wiem.-pocałowałem ją w czoło.

-Powiesz mi w końcu co się stało?-spytała patrząc na mnie.

-Ale o co chodzi?-spytałem marszcząc czoło.

-O wczoraj byłeś taki wściekły. Co się wtedy stało?-no to czas na poważną rozmowę.

-Roza chodź porozmawiać do sypialni.-powiedziałem patrząc jej w oczy.

-Dobrze, ale powiesz mi wszystko?-spytała czujnie.

-Tak Roza, powiem wszystko.-powiedziałem wzdychając ciężko. Chwyciłem ją za rękę i poszliśmy do sypialni. Zamknąłem drzwi i spojrzałem na żonę która siedziała na łóżku i czekała na wytłumaczenie.

-Słucham?-spojrzała na mnie.

-Człowiek dowiedział się o naszym istnieniu.-powiedziałem spokojnie.
-Co w tym złego?-spytała.

-To, że on jest naukowcem i podzielił się tą informacją z innymi naukowcami.-powiedziałem siląc się na jak najspokojniejszy ton.

-Co do cholery?!!-wykrzyknęła wściekła.

-Kochanie uspokój się nie wolno  ci się denerwować.-zacząłem ją uspokajać.

-Nie będę spokojna! Jak to się stało, że się dowiedzieli?-spytała cała się trzęsąc.

-Nie wiem jak to się stało, ale musisz się uspokoić to szkodzi naszemu dziecko.-starłem się ją uspokoić co nie jest łatwe. Podszedłem do niej i położyłem jej rękę na brzuchu. Spojrzała na moją dłoń, a następnie w moje oczy.

-Ja….ja nad sobą nie mogę zapanować.-powiedziała wystraszona.

-Ciii spokojnie.-przytuliłem ją do siebie.

-Dymitr ja to robię.-wychlipała.

-Co?

-Robię mu krzywdę, a tak bardzo tego nie chciałam.-spojrzała na mnie załzawionymi oczami.

-Nic mu Roza nie robisz, ale musisz się uspokoić.-chwyciłem jej twarz w dłonie tak by na mnie patrzyła.

-Jak ty to robisz?-spytała.

-Co?

-Tylko ty jesteś w stanie mnie tak szybko uspokoić.-powiedziała cicho, a ja zaśmiałem się pod nosem.

-Przepraszam, że wam przeszkadzam, ale dzwonił Abe i prosił byśmy się nie spóźnili.-usłyszałem głos mamy za sobą.

-Dobrze już się szykujemy.-powiedziała Roza uśmiechając się delikatnie. Oboje ruszyliśmy do garderoby przebrać się i już po chwili byliśmy gotowi by jechać. Wsiedliśmy do SUV-a i wyjechaliśmy z Dworu.

-Wujek nie jedz tak sibko!-krzyknęła Zoja która siedziała za mną.

-Dlaczego?-spytałem.

-Bo się boje.-powiedziała słodko.

-Z wujkiem nie musisz się bać.-powiedziała Roza patrząc na małą.

-Wiem, ale nie lubie sybko jezdzic.-powiedziała uroczo.

-W takim razie już się nie martw bo jesteśmy na miejscu.-powiedziałem podjeżdżając pod budkę strażniczą.

-Witam strażniku Bielikow.-usłyszałem głos Josha.

-Witam strażniku Marks.

-Już państwa wpuszczam.-powiedział wracając do budki. Po chwili brama się otwarła, a my wjechaliśmy na posesję willi.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dziś pojawi się jeszcze jeden jeśli pod rozdziałem będą cztery komentarze.