Rozdział 218

Stwierdziłam, że perspektywa Dymitra będzie pojawiać się co kilka rozdziałów.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Rose:
Dni mijały podobnym rytmem. Dymitr wychodził po śniadaniu, ja sprzątałam po śniadaniu, przychodziła Sonia i gdzieś mnie wyciągała. Przez to gdzieś chcę powiedzieć, że zabierała mnie do kawiarni i cukierni na całym Dworze, a mieliśmy ich tu sporo. Fajnie było spędzać z nią czas i zauważyłam, że zaczyna panować nad obłędem co bardzo mnie cieszy, bo wszyscy bali się jakie będzie mieć skutki duch na dzieci. Dziś stwierdziłyśmy, że za dwa dni jedziemy do miasta z Sydney. Niestety została jedna nierozwiązana sprawa. Michaił i Dymitr się na to nie zgadzają.
-Soniu co my zrobimy? Dymitr powiedział, że nie puści mnie nigdzie samej, a niestety jak my będziemy wyjeżdżać to będzie w domu.
-Nic mi nie mów Michaił powiedział, że siłą zaciągnie mnie do domu i przywiąże do krzesła, ale bez niego nigdzie nie pojadę.-obie chciałyśmy wymknąć się z domu, ale sprawa była na tyle skomplikowana, że nasi mężowie którzy są nadopiekuńczy nie puszczą nas samych. Tłumaczyłyśmy im, że jedziemy w dzień i nic nam nie grozi, ale uparli się, że coś może stać się dzieciom. W moim przypadku nie odzywam się do Dymitra od dwóch dni i nie śpię u nas w sypialni tylko w gościnnym, ale długo tak nie pociągnę bo plecy mam jak z krzyża zdjęte.
-A może tak im coś obiecać?-spytała Sonia. Siedziałyśmy w kawiarence tuż przy pałacu i zastanawiałyśmy się co możemy zrobić.
-Ale co?-spojrzałam na nią zastanawiając się co skusi mojego męża do zgody na wyjazd.
-Nie wiem.-Sonia siedząca naprzeciwko mnie wydawała się lekko podłamana.-Ale musimy coś wymyślić bo do wyjazdu zostały dwa dni, a ja nie mam zamiaru mówić Sydney, że jednak nie jedziemy.
-Wściekłaby się i tyle byłoby z jej pomocy.-stwierdziłam. Przerwałyśmy rozmowę bo do kawiarenki wszedł Michaił, a zaraz za nim Dymitr. Przejechałam szybkim spojrzeniem po mężu i skupiłam się na przyjaciółce.
-Ej co się dzieje? Zazwyczaj rzucasz się na Dymitra, a dziś spojrzałaś na niego tak jakbyś zaraz miała go zabić.-stwierdziła Sonia.
-Nie rozmawiamy od dwóch dni...to znaczy on próbuje, a ja staram się go złamać milczeniem.-powiedziałam z uśmiechem.
-Mądrze.-stwierdziła Sonia śmiejąc się ze mnie. Po chwili dosiedli się do nas panowie. Ja i Dymitr momentalnie staliśmy się sztywni.
-Co u ciebie Rose?-spytał Michaił nie zdając sobie sprawy z tego, że jestem pokłócona z mężem.
-Wszystko dobrze, tylko mąż zarządził dla mnie areszt domowy.-spojrzałam ostro na Dymitra.
-A to dlaczego?-spytał Michaił patrząc na mnie z uśmiechem.
-Bo zachowuje się jakbym była jego własnością.
-Przesadzasz.-warknął Dymitr popijając kawę.
-Ja przesadzam? A kto zachowuje się jak idiota i nie pozwala mi jechać z przyjaciółkami na zakupy?-warknęłam zła.
-Boję się o ciebie i dziecko.-zauważyłam, że też ledwo panuje nad emocjami.
-Nie po to szkoliłam się całe życie żeby teraz jeździć z wybawcą.
-Rose...-wiem, że Sonia chce pomóc, ale nie w tej chwili.
-Czyli uważasz, że źle robię martwiąc się o ciebie i nasze dziecko?-spojrzał na mnie ostro.
-Tak.-powiedziałam wychodząc na dwór. Musiałam ochłonąć i to jak najszybciej.
-Rose, wszytko gra?-spytała Sonia wychodząc za mną.
-Tak, ale widzisz jak wyglądają moje rozmowy z Dymitrem przez ostatnie dwa dni.-powiedziałam zmęczona.
-Spróbuję z nim porozmawiać, a ty ochłoń twoja aura potrafi poparzyć.-zaśmiała się widząc moją minę.
-Jesteś kochana, dziękuję.-powiedziałam przytulając ją. Wróciła do kawiarni, a ja stwierdziłam, że zrobię sobie spacer. Trochę kroiło, ale nie była to nie wiadomo jaka ulewa. Przyjemnie było przejść się po ogrodach i parkach. Zorientowałam się, że jest naprawdę późno dopiero gdy zaczęło wschodzić słońce. Chciałam iść do domu, ale wtedy usłyszałam, że ktoś biegnie w moją stronę. Odwróciłam się i ruszyłam w tamtym kierunku. Ku memu wielkiemu zaskoczeniu był to Dymitr.
-Co ty tu robisz? Jesteś cała mokra.-powiedział zdejmując swój płaszcz. Faktycznie z włosów kapała mi woda, a ciuchy były już przemoczone. Wcześniej nie zwróciłam na to uwagi skupiona podziwianiem ogrodów jesienią.
-Od kiedy tak się o mnie martwisz? I co tu robisz?-spytałam gdy nałożył mi na ramiona płaszcz.
-Głuptasie, szukałem cię. Rozmawiałem trochę z Sonią która wytłumaczyła mi dlaczego się tak na mnie wściekasz. I od zawsze się o ciebie martwię.-powiedział przytulając mnie. Nawet nie wiecie jak przez te dwa ni się za tym stęskniłam. Wtuliłam się w jego ciało wdychając zapach wody kolońskiej.
-Przepraszam.-powiedziałam cicho.
-Nie masz za co przepraszać, to raczej ja cię powinienem był przeprosić. Nie traktuję cię jako mojej własności po prostu się o was martwię. Nie chce żeby z tym dzieckiem było tak samo jak z tamtym.-przytulił mnie jeszcze mocniej, a deszcz zaczął lać.
-Ubierz swój płaszcz.-powiedziałam podając go mężowi.
-Nie, spokojnie to tobie musi być ciepło.
-Jest mi ciepło, a ty zmokniesz.
-A ty nie?
-Ja już jestem mokra.-niechętnie wziął płaszcz, ale nie założył go tylko trzymał go w ręce.-Nie założysz go?
-I tak jestem już mokry.-powiedział wzruszając ramionami.
-To co truchcikiem do domu?-spytałam z uśmiechem.
-Lepiej tak bo wydaje mi się, że teraz to początek deszczu.-miał rację po dziesięciu minutach truchtu musieliśmy biec szybciej bo zaczęło tak lać, że ledwo się widzieliśmy. Gdy dobiegliśmy do domu byliśmy tak mokrzy, że nadawaliśmy się jedynie do  wysuszenia.
-Wygrałam.-krzyczałam wchodząc do domu.
-Pozwoliłem ci wygrać.-powiedział dumnie Dymitr.
-Nie Towarzyszu wygrałam bo jestem lepsza.-odwróciłam się do niego i spojrzałam w jego piękne tęczówki w których momentalnie utonęłam. Dymitr przyciągnął mnie bliżej siebie i złączył nasze usta w pocałunku. Długim, namiętnym i brutalnym. Stęskniliśmy się przez te dwa dni za sobą i teraz chcieliśmy to nadrobić. Dymitr wziął mnie na ręce i zaczął wspinać się na górę. Gdy doszedł do łazienki pozbył się moich i swoich ciuchów i wszedł pod prysznic. Odkręciłam gorącą wodę żeby nas rozgrzać, cały czas całowaliśmy się zachłannie. Dymitr oparł mnie o ścianę i jednym płynnym  ruchem wszedł we mnie, krzyknęłam zadowolona z tego jak potoczyła się akcja.  Gdy skończyliśmy się myć i suszyć wyszliśmy do sypialni gdzie zapowiadała się ciekawa noc.