Rozdział 291

Rose:
Po pysznym obiedzie trzeba było zacząć się powoli szykować. Dymitr poszedł pierwszy, ponieważ ja kończyłam obiad. Po Dymitrze przyszła moja kolej. Weszłam do łazienki  i stwierdziłam, że kąpiel w  wannie będzie idealna. Woda lała się leniwie, a ja nie mogłam zdecydować się na płyn. W końcu wybrałam różany. Rozebrałam się i weszłam do ciepłej wody. Wody było tyle, że odsłaniała tylko kawałek brzuszka. Rozkoszowałam się chwilą ciszy i spokoju. Nagle poczułam, że dziecko zaczęło się ruszać, zapewne poczuło ciepłą wodę w której jestem.
-Spokojnie kochanie. Wszystko jest dobrze.-powiedziałam gdy dziecko zaczęło kopać. Po chwili się uspokoiło i delikatnie się ruszało.-Widzisz jak przyjemnie? Mamusia nie pozwoli cię skrzywdzić.-powiedziałam głaszcząc czule brzuszek.
-Roza moż....-Dymitr wszedł do łazienki i zaniemówił.-Mogłaś powiedzieć, że będziesz się kąpać w wannie, dołączyłbym.-powiedział z uśmiechem.
-Twój strój wskazuje na to, że jeszcze możesz.-powiedziałam z uśmiechem. Miał na sobie tylko dresy.
-W sumie racja.-powiedział ściągając je. Nie miał nic pod spodem. Usiadłam robiąc mu miejsce. Usiadł za mną, a ja wtuliłam się w męża.
-Wszystko gotowe?-spytałam bawiąc się jego palcami.
-Tak.-powiedział całując moją szyję.-Mamy jeszcze dwie godzinki.
-Masa czasu.-mruknęłam mocniej odchylając głowę. Poczułam prawą dłoń na brzuszku.-Fasolko czy będziesz miała coś przeciwko jeśli tatuś zajmie się przez tą godzinkę mamusią?-spytał Dymitr głaszcząc brzuszek.
-Nie czuję sprzeciwu.-powiedziałam całując miękkie usta męża. Zatopiłam się w tym pocałunku i starałam się nie utonąć. Dymitr pomógł mi się odwrócić i teraz siedziałam na jego kolanach.
-Taką kąpiel to ja rozumiem.-powiedział chwytając moje biodra. Przysunął mnie do siebie tak, że we mnie wszedł. Jęknęłam z rozkoszy. Właśnie tego było mi potrzeba. Odskoczni od wczorajszych wydarzeń. Dymitr poruszał się raz szybko za wolniej. Jęczałam głośno. Po chwili oboje doszliśmy, a ja oparłam głowę o rozgrzany tors męża.
-Jedyne przyjemne zajęcie, które pozwala mi zapomnieć o wszystkim.-mruknęłam zamykając oczy.
-A treningi?
-Skupiam się na podziwianiu klaty mojego męża.-mruknęłam, a Dymitr się zaśmiał.
-To zmienia postać rzeczy.-powiedział dusząc się ze śmiechu.
-Naprawdę?-spytałam siadając do niego plecami.
-Tak teraz będę ubierał grube koszulki żeby cię nie rozpraszać.-powiedział biorąc moje włosy w dłonie.
-Błagam nie rób mi tego.-spojrzałam na jego piękną twarz.-Kocham cię.
-Ja ciebie bardziej.-powiedział nachylając się by mnie pocałować, ale dziecko przypomniało, że ono też tu jest. Syknęłam lekko.
-Radzę powiedzieć, że fasolkę też kochasz.-mruknęłam rozmasowując miejsce kopniaka.
-Fasolko ciebie też bardzo kocham.-powiedział Dymitr całując brzuszek, który ruszał się, ponieważ dziecko urządziło sobie karuzelę.
-Dobrze dzieci koniec tego dobrego.-powiedziałam podnosząc się z wody.
-Czemu Roza?-spytał Dymitr chwytając mnie wokół tali.
-Bo zaraz mamy gości.-powiedziałam wychodząc z wanny.
-Roza, a ja?-spytał Dymitr z uśmiechem.
-Wychodź.
-Sam?
-Nie wyciągnę cię z wanny.-powiedziałam z uśmiechem.
-Dobra zła kobieto, sam wyjdę.-powiedział obrażony.
-Nie obrażaj się.-powiedziałam biorąc do ręki suszarkę.
-Będę.-powiedział powstrzymując śmiech.
-Oj no przepraszam.-powiedziałam podchodząc do męża. Pocałował mnie w czoło i sięgnął po swoją kosmetyczkę.
-Dobra nie gniewam się, a teraz susz włosy, a ja się ogolę.
-Po co? Lubię cie takiego zarośniętego.-powiedziałam rozczesując włosy.
-I tak się ogolę.-powiedział z uśmiechem. Oboje zajęliśmy się sobą. Wysuszyłam i  ułożyłam włosy oraz zrobiłam delikatny makijaż. Ruszyłam do garderoby żeby w coś się ubrać. Zdecydowałam się na  białą sukienkę, która u góry miała różowo-fioletowo-granatowo-niebieskie mazaje. Do tego ubrałam czarne szpilki i byłam gotowa. Dymitr musiał być już na dole więc zeszłam na dół.
-Pomóc ci kotku?-spytałam wchodząc do kuchni.
-Zapnij mi guziki przy mankietach.-poprosił zdesperowany. Spojrzałam na niego. Miał na sobie niebieską koszulę i jasne materiałowe spodnie.
-Ładnie wyglądasz.-powiedziałam biorąc drugą rękę męża.
-Ty też.-powiedział z uśmiechem. Nachylił się żeby mnie pocałować, ale przerwał nam dzwonek.
-Dokończ szykowanie wszystkiego, a ja pójdę otworzyć.-powiedziałam dając mu szybkiego buziaka. Ruszyłam do drzwi. Spojrzałam jeszcze szybko w lustro. Otwarłam drzwi i zobaczyłam Sonię ubraną w taką samą sukienkę jak ja tylko zamiast koloru różowego na sukience miała zielony. Obie się zaśmiałyśmy.
-Zapraszam.-powiedziałam z uśmiechem. Przywitałam się z nimi i ruszyliśmy do salonu.
-Ale macie tu ślicznie.-powiedziała Sonia rozglądając się.
-Dymitr pomóc ci?-spytał Michaił wchodząc do kuchni.
-Chodź nie panowie żądzą w kuchni, a ja cię oprowadzę.-powiedziałam ciągnąć przyjaciółkę.
-Ej spokojnie to że obie jesteśmy w ciąży nie oznacza że ważymy tyle samo ja ważę dwa razy więcej.-przypomniała.
-No to chodź.-powiedziałam z uśmiechem.-zobaczymy jaka szybka będziesz za miesiąc.-powiedziała patrząc na mnie złowrogo.
-Wiem, że i tak mnie kochasz.-uśmiechnęłam się.
-Niestety tu masz rację.-powiedziała wchodząc po schodach. Oprowadziłam ją po całym domu, a ona orzekła:
-Ten dom jest bardzo w waszym stylu.
-Też tak uważam i bardzo dobrze się w nim czuje.-powiedziałam wchodząc do kuchni.-A tu jest kuchnia, a  tu jadalnia.-powiedziałam schodząc po schodkach. Mężowie już na nas czekali.
-No nareszcie. Już myślałem, że będę musiał po was iść.-powiedział Dymitr patrząc na mnie z uśmiechem.
-Wybacz zagadałyśmy się w garderobie.-powiedziałam z uśmiechem.
-Michaił musisz potem zobaczyć tą garderobę bo chcę taką samą.-powiedziała Sonia siadając obok męża.
-Skoro wszyscy już są to życzę smacznego.-powiedział Dymitr. Zabraliśmy się za jedzenie.