Rozdział 294

Rose:
Po dość długim przypominaniu Dymitrowi co wczoraj się działo wstałam szczęśliwa z jego biurka. Tak z biurka. Chciałam mu uciec, ale mnie dopadł i zaciągnął do swojego gabinetu.
-Towarzyszu życzę powodzenia w pakowaniu się.-powiedziałam poprawiając sukienkę, którą miałam na sobie.
-Roza nie spakujesz mnie?-spytał zaskoczony.
-Jak widzisz nie.-powiedziałam wychodząc z jego gabinetu.
-A to dlaczego?-spytał łapiąc mnie w tali  i całując po szyi.
-Jesteś dorosły, a ja jestem w ciąży i jestem zbyt leniwa.-powiedziałam wyrywając się z jego objęć i pędząc na górę. Weszłam do garderoby i zaczęłam wyciągać walizki.
-Roza nie ściągaj jej jest ciężka, ja ją ściągnę.-powiedział podchodząc do mnie. Ściągnął walizki i położył je na ziemi.
-Powodzenia.-powiedziałam idąc na swoją część garderoby. Zastanówmy się, co będzie mi potrzebne przez tydzień?-Towarzyszu jaka temperatura aktualnie panuje w Rosji?-spytałam z uśmiechem.
-A jak myślisz?-spytał wkładając spodnie do walizki.
-Zgaduję, że misie polarne zamarzają z zimna.-powiedziałam z uśmiechem.
-Przezabawne.-powiedział z szczerym uśmiechem, ale nie. Powinno być ciepło, ale nie myśl, że to lato, bardziej wczesna wiosna.
-Na serio? U was na Syberii też jest wiosna?-spytałam ''zaskoczona''.
-I lato też mamy.
-Serio? Śnieg wtedy chodź trochę topnieje?-spytałam z głupim uśmiechem.
-Szczęśliwa? Dogryzłaś mężowi, a teraz pakuj się.-powiedział nie patrząc na mnie.
-Weź się nie gniewaj.-powiedziałam rzucając w niego moją bielizną.
-Roza, prowokujesz.-powiedział ściągając z głowy moje koronkowe stringi.
-Ale czym?-spytałam.
-Tym.-powiedział odrzucając mi bieliznę.
-Spokojnie, jak będziemy u ciebie w domu to będziemy mieć celibat.-powiedziałam pakując kilka koszulek.
-Słucham?-spytał zaskoczony.
-To co słyszysz.-powiedziałam.
-Żartujesz? Teraz nakładasz na mnie celibat, po porodzie mam mieć celibat dwa miesiące. Kobieto jesteś okrutna.-powiedział zbolałym głosem.
-Nie trzeba było robić sobie dziecka.-skończyłam temat. Dymitr patrzył na mnie zszokowany, a ja dalej się pakowałam. Zastanawiałam się co jeszcze spakować.
-Oboje chcieliśmy dziecka.-udało się wydusić Dymitrowi.
-Tak oczywiście, ale to tobie przede wszystkim zależało.-powiedziałam wstając z podłogi.
-I uważasz, że to moja wina?-spytał pokazując mój brzuch.
-O co ci chodzi? Powiedziałam tylko, że powinieneś się pogodzić z tym, że będziemy mieć dwa miesiące przerwy w seksie, a ty od razu, że nie chciałam dziecka.-powiedziałam zmęczonym głosem.
-Rose to poważna sprawa.
-Wiem, ale to ty robisz problem, a nie ja.
-Ja robię problem?-spytał wściekły.
-Dymitr uspokój się, to nie jesteś ty.-dopiero teraz zrozumiałam.-Dymitr to naprawdę nie jesteś ty, to Wiktor tobą kieruje.-chwyciłam męża za rękę.
-Daj spokój masz zwidy.-wyrwał mi dłoń.
-Wiktor daj nas spokój.-warknęłam, ale fasolka od razu zareagowała mocnym kopniakiem. Musiałam jak najszybciej usiąść. Poszłam do sypialni i usiadłam na łóżku.-Hej maluszku, spokojnie. Nic się nie dzieje. To tylko zły pan chce zrobić nam krzywdę, ale tatuś i ja jesteśmy na to zasilni.-fasolka obróciła się jakby zastanawiała się czy mówię prawdę.-Uwierz mamusi, mamusia nigdy cię nie okłamie.-po chwili poczułam jak fasolka się rozluźnia.-Grzeczne dziecko.-pogłaskałam brzuszek i przymknęłam oczy.
-Roza?-usłyszałam głos Dymitra.
-To ty Towarzyszu?-spytałam otwierając oczy.
-Dlaczego pytasz?-spytał zdziwiony.
-Przed chwilą przemawiał przez ciebie Wiktor.
-Co za cholerny dupek!-ryknął Dymitr.
-No już spokojnie. Wdech i wydech.-uśmiechnęłam się do męża.
-To raczej ty powinnaś robić wdechy i wydechy.
-Spokojnie fasolka opanowana.-oboje zaśmialiśmy się na moje stwierdzenie.
-Roza pójdę nas spakować, a ty sobie odpocznij.
-Kotku pomogę.-już chciałam wstać, ale mnie powstrzymał.
-Nie ma problemu.-pocałował mnie w czoło i popchnął lekko na łóżko. Ułożyłam się wygodnie i rozkoszowałam się ruchami dziecka.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
3 komentarze=rozdział