Rozdział 417

Siedzieliśmy w restauracji do dwudziestej drugiej. Zorientowaliśmy się, że jest późno dopiero, gdy Borys zaczął ziewać jak najęty. Wszyscy wspólnie stwierdziliśmy, że czas wracać. Szczęśliwa Karolina wraz z Iwanem wrócili do niego, a my pojechaliśmy do domu Bielikowów. Już chciałam wchodzić z Borysem na górę kiedy Zoja wypaliła:
-Ciociu, a Bolys moze dziś spać u mnie?-spytała z słodkim uśmiechem.
-A chcesz żeby dziś u ciebie spał?-spytałam zaskoczona.
-Tak, chcę się nim w nocy zaopiekować.-powiedziała z uroczym uśmiechem.
-Dobrze, w takim razie idę go wykąpać zmienić mu pieluszkę i przyniosę go do ciebie. Dymitr.-spojrzałam na męża. Uśmiechnął się do mnie i podszedł do nas.
-Co się stało?-spytał całując mnie w czoło.
-Przeniesiesz łóżeczko Borysa do Zojki?-spytałam z uśmiechem.
-Dlaczego?-spojrzał na mnie zaskoczony.
-Zoja stwierdziła, że chcę się dziś nim w nocy zaopiekować.-powiedziałam wchodząc na ostatnie schodki.
-Ojejku Zojka to bardzo miłe z twojej strony.-stwierdził Dymitr biorąc Zoję na ręce.
-Wujek postaw mnie na ziemie jak idę się wykąpać zeby jak Bolys pzyjdzie to iść od lazu spać.-powiedziałam wierzgając nóżkami w powietrzu. Dymitr postawił ją na podłodze, a mała pognała do do łazienki. Weszliśmy do naszego pokoju.
-Kochanie weź piżamkę małemu.-poprosiłam kładąc Borysa na łóżku. Mały jęknął niezadowolony.-Zaraz idziesz spać. Nie jęcz mamusi.-poprosiłam patrząc na zmęczone oczka synka.-Mama cię jeszcze wykąpie i da ci spokój.-obiecałam. Weszłam do łazienki, gdzie mój wspaniały mąż kończył nalewać wodę do wanienki.-Wspominałam, że cię kocham?-spytałam wkładając Borysa do wody. Mały zapiszczał zaskoczony.
-Mówiłaś, a teraz myj małego. Sam chcę iść już spać.-powiedział całując mnie w czoło. Porządnie umyłam tłuściutkie ciałko synka, nasmarowałam oliwką i ubrałam w piżamkę kierując się do pokoju Zoji. Łóżeczko stało w rogu jej pokoiku. Włożyłam wykończonego Borysa do łóżeczka, przykryłam go kołderką i pocałowałam w czółko widząc, że już śpi. Podeszłam do łóżka w którym leżała Zoja.
-W razie co zostawiłam przy jego łóżeczku elektroniczną niańkę jak się w nocy obudzi i zacznie płakać ja albo wuja przyjdziemy i się nim zajmiemy nie martw się o to.-powiedziałam z uśmiechem.
-Dobze ciociu.-powiedziała patrząc na łóżeczko.
-Dobranoc.-powiedziałam całując ją w czółko. Uśmiechnęła się i zamknęła oczka. Weszłam do naszego pokoju i chwyciłam piżamę.
-Kocie idę się myć.-powiedziałam patrząc na męża, który czytał książkę.
-Dobrze, dokończę rozdział i idę spać.-powiedział uśmiechając się do mnie. Weszłam do łazienki i szybko się wykąpałam. Gdy znalazłam się w pokoju odkryłam, że Dymitr gasi światło.
-Idę już do łóżka nie gaś jeszcze.-poprosiłam podchodząc do walizki i wkładając do niej ubrania.
-Dobrze czekam.-zaśmiał się. Weszłam pod kołdrę i przytuliłam się do męża.
-Dobranoc kocie.-powiedziałam podnosząc głowę.
-Dobranoc kicia.-powiedział składając na mych ustach pocałunek. Całował lekko, nieśpiesznie, ale znacząco. Zanim się zorientowałam leżałam pod nim naga i sama dobierałam się do jego bokserek. Ręce Dymitra zjechały na moje pośladki ściskając je mocno i zachłannie. Jęknęłam cicho, gdy jego usta zjechały na moją szyję. Na chwilę się od siebie oderwaliśmy, a  wtedy Dymitr sapnął:
-Jeśli teraz usłyszę "Dymitr stop" to cię uduszę.-powiedział patrząc na mnie oczyma pełnymi pożądania.
-Ale tego nie usłyszysz. Nawet nie wiesz jak mnie od pewnego czasu do ciebie ciągnie.-powiedziałam z uśmiechem niewiniątka, ale oboje wiedzieliśmy, że koniec pogaduszek.
-To chciałem usłyszeć.-powiedział Dymitr wkładając we mnie palec. Jęknęłam czując znów to czego nie czułam od kilku miesięcy. Dymitr skupił się na moim ciele, a ja rozkoszowałam się jego dotykiem. Nagle zapomniałam o tym wszystkim co działo się przez ostatnie miesiące i skupiłam się na Dymitrze, który był całym moim światem. Gdy byłam już blisko wyciągnął ze mnie palec, a ja spojrzałam na niego zaskoczona. Uśmiechnął się do mnie złowieszczo i z niezwykłą siłą we mnie wszedł. Moje plecy wygięły się w łuk, a Dymitr zaczął się we mnie poruszać, mocno, szybko. Czułam jak rozpływam się będąc coraz bliżej spełnienia. Dymitr nareszcie się nie hamował, a ja czułam się jak w niebie.
-Dimka!-jęknęłam czując orgazm. Dymitr doszedł równo ze mną. Oboje opadliśmy zmęczeni na łóżko, a on spojrzał na mnie i mocno mnie przytulił.
-Tęskniłem za taką Rozą.-szepnął zajmując się moim uchem. Matko jak ja za tym tęskniłam.
-Też tęskniłam.-mruknęłam wodząc palcem po jego pięknej klacie.
-Co cię nagle naszło?-spytał patrząc na mnie w mroku.
-Nie wiem, chciałam żeby to się stało jak wrócimy do domu, ale teraz tak nagle.....jest mi doskonale.-powiedziałam z uśmiechem.
-Mi też, ale mam nadzieję, że nikogo nie obudziliśmy.-uśmiechnął się do mnie.
-Wątpię byliśmy cichutko jak myszki.-uśmiechnęłam się do niego.
-To co teraz robimy Roza?-spytał. Usiadłam na jego brzuchu i uśmiechnęłam się zachęcająco.
-Jak chcesz to się tobą zajmę.-powiedziałam całując jego piękną klatkę piersiową.
-Chyba jestem bardzo za.-stwierdził kładąc się wygodniej. Zaczęłam schodzić pocałunkami coraz niżej, aż doszłam na sam dół brzucha i tam się zatrzymałam. Jego idealny brzuch w tej chwili szpeciła nieładna blizna po szyciu. Zaczęłam ją całować, a Dymitr cicho jęknął. Uśmiechnęłam się pod nosem i wzięłam jego przyjaciela do buzi. Po chwili doszedł krzycząc w poduszkę jak to mu jest dobrze. Szczęśliwa położyłam się obok męża i czekałam aż dojdzie do siebie.
-Miło, że znaleźliśmy dla siebie chwilę czasu.-westchnął po długim milczeniu.
-Racja.-uśmiechnęłam się do niego, a on znalazł się nade mną.
-To co Roza, powiększamy populację Bielikowów?-spytał z psotnym uśmieszkiem.
-Jesteś głupi.-zaśmiałam się, a po chwili dodałam.-Zapominasz, że się zabezpieczam.-dodałam z szerokim uśmiechem.
-Cholera.-mruknął.-A miałem taki plan.
-Daj spokój. Mamy Boryska naszego kochanego.-powiedziałam przyciągając Dymitra bliżej siebie. Wtulił się w moją pierś, a ja zaczęłam go głaskać.-Nie wystarczy ci?
-Wystarczy, ale chciałbym mieć jeszcze dzieci.-powiedział całując mój brzuch.
-Niestety ja ci ich już nie dam.-powiedziałam odwracając głowę.
-Wiem i nie winię cię za to. Twoje zdrowie jest najważniejsze.-powiedział całując mnie w brodę.
-Jesteś kochany.
-Też cię kocham.
-Co robimy?-spytałam.
-Mam kilka pomysłów.-powiedział znikając pod kołdrą, a ja wiedziałam, że zapowiada się długa szalona noc.
-------------------------------------------------------------
Ten rozdział jest dla wszystkich tych którzy czekali na TEN rozdział z niecierpliwością.😆😆😘😘