Rozdział 422

Rose:

Gdy ta miła kelnerka przyniosła nam jedzenie, chłopaki na chwilę przerwali opowieść o tym jak mój kochany mąż rozkochał w sobie jedną z morojek i nie mógł się jej pozbyć. Dymitr siedział z Borysem na rękach i cały czas coś do niego mówił, ale niestety mówił cicho i na dodatek po rosyjsku. Hamburgery, które zachwalał Dymitr faktycznie okazały się pyszne. 

-Pójdę przebrać małemu pieluchę.-powiedział wstając. Spojrzałam na niego wydawał się zdenerwowany, ale i smutny. Popatrzyłam zdezorientowana na to jak wchodzi do łazienki z Borysem na rękach.

-Dimka niesamowicie się zmienił.-stwierdził Wasyl kończąc jeść.

-O tak, stał się bardzo odpowiedzialny.-stwierdził Sergiej spoglądając na mnie z uśmiechem.

-Wcześniej nie był odpowiedzialny?-spytałam zaskoczona.

-Nie, wcześniej najpierw robił potem myślał, ale wydaje mi się, że śmierć Iwana i to, że ma żonę i dziecko zmieniło go na człowieka odpowiedzialnego.-powiedział Wasyl po chwili namysłu.

-Gdy poznałam Dymitra już taki był.-powiedziałam z uśmiechem.-A znam go trzy lata.-dodałam po chwili.

-Naprawdę?-spytał zaskoczony Sergiej.-Jak właściwie się poznaliście?-spytał.

-Uciekłam ze szkoły wraz z moją przyjaciółką z Akademii, a Dymitr nas odnalazł i został moim mentorem, a uczucie....cóż samo się pojawiło i stało się najpiękniejszą rzeczą jaka mnie w życiu spotkała.-powiedziałam wzruszając ramionami, choć w głębi duszy byłam niesamowicie szczęśliwa.

-Dla mnie też to jest najpiękniejszą rzeczą jaka nas w życiu spotkała.-Dymitr usiał obok mnie i posadził sobie Borysa na kolanach. Borys oparł się pleckami o tatę i patrzył jak ręce Dymitra przytrzymują go tak żeby nie spadł. 

-Jakie słodziaki.-zachwycił się Sergiej.

-Spadaj. Jak poznasz miłość swojego życia zrozumiesz jakie to ważne.-powiedział Dymitr z szerokim uśmiechem.

-Wasyl coś zapewne o tym wie.-zaśmiał się Sergiej, ale po chwili oberwał w żebra.

-Daj ty człowiekowi spokój.-zganił go Wasyl.

-Opowiedz o niej.-zachęcił go Dymitr.

-Nie ma o czym mówić.-powiedział Wasyl spuszczając głowę.

-Ależ jest. Znając życie wpychasz jej język do gardła, a to poważna sprawa.-stwierdził Dymitr z złośliwym uśmieszkiem.

-Dimka ty też?-spytał spoglądając na Dymitra.

-Opowiadaj o niej.

-Galina.-mruknął niewyraźnie Wasyl.

-Chwila Galina......ta Galina?-spytał Dymitr zszokowany.

-Tak ta Galina, nie nasza nauczycielka, ale najładniejsza laska z całej szkoły. Obecnie jest moją narzeczoną i planujemy ślub.-powiedział Wasyl spuszczając głowę.             

-Gratulację.-Dymitr uśmiechnął się do przyjaciela.-A ty Sergiej?-spytał spoglądając na drugiego przyjaciela.

-Nie ma o czym gadać.-mruknął Sergiej.

-Jest gejem i wstyd mu się przed tobą do tego przyznać.-powiedział Wasyl z złośliwym uśmieszkiem.

-Masz chłopaka?-spytałam ciekawa. Podając Borysowi smoczka. Mały wziął go do ustek i zaczął ssać.

-Tak, ale na razie to nic poważnego.-powiedział nie podnosząc wzroku.

-Kim jest ten szczęśliwiec?-spytał Dymitr, a Borys wypluł smoczka i uśmiechnął się szczęśliwy. Podniosłam smoczek i włożyłam go do torebki wyciągając następny.

-Nie uda ci się to.-powiedziałam z złośliwym uśmiechem. Borys na mnie spojrzał i zrobił zaskoczoną minką.

-Artur.-powiedział cicho.

-Chwilę, przyjaciel Denisa?-spytałam.

-Tak o niego chodzi.-powiedział podnosząc lekko głowę.

-Faktycznie bardzo fajny chłopak.-powiedziałam z uśmiechem.

-Też tak uważam.-powiedział  z szerokim uśmiechem.

-Bu.-powiedział Borys wyciągając smoczka z buzi.

-O ty mały spryciulo.-powiedziałam z szerokim uśmiechem patrząc na Borysa. Dumny podał mi smoczek.-I co ja mam z nim zrobić?-spytałam biorąc od synka smoczek. Uśmiechnął się i zaczął się śmiać.

-Faktycznie, zabawne.-stwierdził Wasyl śmiejąc się z małego. 

-Też tak uważam.-powiedział Sergiej patrząc na Borysa. Mały spojrzał na przyjaciół taty i zawstydzony swoim wybuchem spuścił główkę.

-Nie wstydź się. Tu są sami swoi.-powiedział Dymitr całując Borysa w policzek, ale było za późno i Borys zaczął nerwowo bawić się paluszkami. Moja urocza myszka jest taka wstydliwa.

-Może nie patrzymy na niego to się ośmieli.-podsunęłam widząc, że mały zaraz spali się ze wstydu. Po chwili skupiłam się na opowieściach kompromitujących mojego męża.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jeśli chcecie dziś drugi rozdział to 3 komentarze i rozdzialik.