Rozdział 622

Rose:
Siedziałam z Sonią, Karoliną i Wiktorią i rozmawiałyśmy o tym co słychać. Co chwilę zerkałam na moich chłopców. Borys zasnął wtulony w Dymitra, a Dymitr rozmawiał z Iwanem.
-Rose? Rose? Halo ziemia do Rose.-Karolina szturchnęła mnie w ramię.
-Co się stało?-spytałam z uśmiechem.
-Zapatrzyłaś się na naszego brata więc postanowiłyśmy cię ściągnąć.-powiedziała z uśmiechem.
-Czasem mi się zdarza.-stwierdziłam z uśmiechem.
-Wy zachowujecie się tak jakbyście dopiero się poznali.-stwierdziła Wiktoria z uśmiechem.
-Dzięki. Czasem wydaje mi się, że tak naprawdę jest.-powiedziałam z uśmiechem.
-Idę zanieść Borysa do łóżeczka.-Dymitr stanął nad nami bujając Borysa na rękach.
-Dobrze.-powiedziałam uśmiechając się do niego. Patrzyłam jak znika.
-Ciocia!-Zoja wskoczyła na moje kolana i przytuliła się do mnie.
-Co u ciebie śliczna?-spytałam odgarniając jej włosy z twarzy.
-Wystko gra. Tylko mylą mi się tata Iwan z wujem Iwanem.-powiedziała patrząc na ojczyma i wuja.
-Aż tak są do siebie podobni?-spytałam całując ją w policzek.
-Oboje są stlasne mili i mnie kochają.-powiedziała z uśmiechem.
-To chyba dobrze?-spytałam.
-Baldzo dobze im więcej miłości dla mnie tym lepiej.-powiedziała z rozkosznym uśmiechem.
-Zojka po kim ty taka jesteś?-spytała Karolina patrząc na małą z uśmiechem.
-Po tobie mamusiu.-powiedziała uśmiechając się uroczo.
-Jak słodko.-zachwyciłam się.
-Ja jestem zawse słodka ciociu.-powiedziała Zoja z uśmiechem. Spojrzałam na drzwi. Dymitr wszedł do salonu poprawiając koszulkę.
-Przebrałeś się?-spytałam marszcząc brwi.
-Jak Borys będzie większy trzeba go zabrać na strzelnicę. Ma cela jak mało kto.-powiedziałam patrząc na mnie.
-Kupa czy siku?-spytałam.
-To i to-powiedział siadając przy moich kolanach.
 -Wujecku czy Borys zlobił na ciebie kupę i siku?-spytała.
-Tak. I to wszystko zrobił nawet się nie budząc.-powiedział  patrząc na małą .
-Fuuu nauccie go wlescie lobić na nocnik.-powiedziała ze skwaszoną minką. Spojrzałam na Dymitra i mimowolnie się zaśmiałam ona jest urocza.
-Uwierz, że jak tylko wrócimy do domu kupuje mu nocnik.-powiedział Dymitr patrząc na Zoję.
-Mądla decyzja wujecku.-stwierdziła z uśmiechem. Zaśmiałam się i przytuliłam ją do siebie.
-Jaka ty jesteś wspaniała.-powiedziałam patrząc na nią z uśmiechem.
-Wiem ciociu.-powiedziała zeskakując z moich kolan.
-Pawka idzies na dwól?-spytała patrząc na brata.
-Mogę iść.-powiedział patrząc na nią.
-To chodź pobujas mnie.-powiedziała z uśmiechem.
-Mamo.-Pawka spojrzał błagalnie na mamę.
-Idź ją chwilę pobujaj.-poprosiła.
-Za jakieś pół godziny obudzi się Borys i wtedy będziesz się mógł z nim pobawić. Co ty na to?-spytałam.
-Jestem za!-krzyknął złapał Zoję za rękę i pociągnął ją w stronę drzwi.
-Wariat, a nie brat.-mruknęła Zoja wybiegając z Pawką.
-Jak ja się cieszę, że Pawka jest normalny.-powiedziała Karolina z uśmiechem. Spojrzałam na nią i wybuchnęłam śmiechem.